“อุตส่าห์ฝากของมาให้ตั้งมากมาย ความจริงไม่ต้องก็ได้ พี่กับแม่บัวค้าขายได้กำไรอยู่มาก”
“ทรัพย์สินบ้านเราเยอะแยะมากมาย ที่ดินน่ะเอามาไม่ได้ ทรัพย์สินเงินทองขนย้ายสะดวก นี่แค่เล็กน้อยเท่านั้น ถ้าพี่พงศ์ไม่รับ คุณหญิงแม่คงไม่สบายใจ ผมเองก็คงไม่สบายใจ”
“พดอย่างคิดเช่นนั้นสิ พดคอยดูแลท่าน พี่น่ะไม่ได้ยึดติด ทรัพย์สินที่โน้นในส่วนที่คุณหญิงแม่ยกให้พี่ พี่ยกให้พดทั้งหมด ทำเหมือนกับว่าพี่ตายจากไปแล้ว ไอ้ชัยมันจะได้ไม่สงสัยหรือตามมาตอแยพี่กับแม่บัวอีก เราอยู่กันที่นี่ก็มีความสุขดี”
“พี่พงศ์อย่าพูดเรื่องตายสิครับ ผมไม่ชอบเลย”
“พี่พูดจริงๆ พี่ไม่ได้อยู่คอยปรนนิบัติรับใช้คุณหญิงแม่แล้ว ก็มีแต่พด ทั้งยังคอยช่วยเหลือพี่กับแม่บัวอีก พี่ไม่อยากได้อะไรเลย ของนอกกายไม่ตายก็หาใหม่ได้ พี่อยากให้พดกับคุณหญิงแม่อยู่กันอย่างมีความสุข ไม่เจ็บไม่ไข้ ไม่ลำบากอะไร”
“เรามีกันอยู่สองคนพี่น้อง ผมรักและเคารพพี่พงศ์
