“โอ๊ย!”สาลี่ร้องด้วยความเจ็บขณะโดนผลักเข้ามาในห้องของบัวคนในห้องตกใจเมื่อเห็นสภาพของบ่าวรับใช้คนสนิท
“พี่สาลี่ นี่พวกมันทำอะไรพี่กันจ๊ะ” บัวเอ่ยถามเมื่อเห็นสภาพกระเซอะกระเซิงของสาลี่เธอลอบกลืนน้ำลายอย่างหวาดหวั่น ไม่อยากระบุชี้ชัดว่าสาลี่ไปโดนอะไรมา แต่ก็พอจะรู้อย่างไม่ต้องสงสัย
“บ่าวไม่อยากจะเอ่ยถึงมันอีกค่ะคุณบัว” สาลี่แกล้งร้องไห้สะอึกสะอื้นเหมือนว่าโดนลูกน้องของชัยจับได้ขณะกำลังจะออกไปส่งข่าวให้พดรู้ และโดนรังแกเสียเนื้อเสียตัวให้พวกมัน
“พี่สาลี่ ฉันขอโทษ ไม่คิดว่าพวกมันจะใจร้ายกับทำพี่ได้ถึงเพียงนี้” บัวแทบทรุดเมื่อเห็นสภาพของสาลี่ รู้สึกผิดอย่างบอกไม่ถูก ทั้งรู้สึกเป็นหนี้บุญคุณอีกฝ่ายเสียเหลือเกิน
“ไม่ใช่ความผิดของคุณบัวหรอกค่ะ บ่าวโง่เองที่ออกไปให้พวกมันจับได้ เลยเป็นแบบนี้ ฮือๆๆ” สาลี่ก้มหน้าแกล้งบีบน้ำตา ร้องห่มร้องไห้เหมือนแทบจะขาดใจตาย คล้ายว่าเสียของรักของห่วงไปให้คนอื่นย่
