แก้วอ้าปากค้าง มองตามร่างสูงที่เดินออกไปก่อนแล้ว พดไม่ได้รอให้แก้วกลับไปก่อน แต่มาพร้อมกันเลย เพราะเขาให้คนไปจัดการกับคนที่อยู่ข้างนอก จริงๆ อาจจะไม่ใช่คนที่สะกดรอยตามเด็กสาวหรอก เขานี่แหละถูกสะกดรอยตาม เพราะรู้มาหลายวันแล้วตั้งแต่พี่ชายหายไป เขาจึงคิดว่าพี่ชายคนเดียวอาจจะยังมีชีวิตอยู่เป็นแน่
พดพาลูกน้องติดตามเด็กสาวเดินทางไปอย่างรีบร้อน แก้วมองซ้ายมองขวาเหมือนใครจะตามมา นั่นยิ่งทำให้พดระมัดระวังตัวตามไปด้วย
“ที่นี่แหละ”
“นี่ไม่ใช่บ้านเธอนี่นา” พดจำได้ว่าบ้านของเด็กสาวอยู่อีกทางหนึ่ง แต่ที่นี่เหมือนบ้านรกร้างเสียมากกว่า
“ไม่ได้อยู่บ้านหลังโน้นแล้ว ย้ายมาอยู่ตรงนี้แทน” เด็กสาวตัดบท
“ไหนล่ะพี่พงศ์”
“อยู่ในนั้น” เธอชี้เข้าไปในกระท่อมเล็กๆ เก่าๆ ของตัวเอง เป็นฝาไม้ไผ่ หลังคามุงจาก
“เธอเข้าไปด้วยสิ”
“คุณเข้าไปคนเดียวนะ ลูกน้องไม่ต้องเข้าไป”
“ไม่หลอกฉันมาฆ่าแน่นะ”พดเอ่ยถาม
“โอ๊ย! ทำไ
