“พัน... นายพาคนไปทำตามแผน ไปอาละวาดให้ลูกน้องไอ้ชัยแห่กันมาให้หมดเสียยิ่งดี เดี๋ยวฉันจะให้คนส่งสัญญาณบอกคนของเราให้ถอยเมื่อพาแม่บัวหนีไปเรียบร้อยแล้ว”
“ได้ครับคุณพด” พันจัดการตามที่สั่ง เขาพาคนที่ไม่มีใครรู้จักไปทำท่าตีกันเหมือนมีปัญหา ซึ่งคนพวกนั้นไม่ใช่คนในเรือนที่ชัยและลูกน้องเคยเห็นบ่อยๆ แต่เป็นคนแปลกหน้า พอทะเลาะกันมากขึ้น ลูกน้องของชัยเข้ามาห้ามปรามพาลหาเรื่องชกต่อยกลับไปจนกลายเป็นชุลมุนวุ่นวาย อุตลุดกันไปหมด แขกในงานก็มัวแต่มามุงดูคนที่ชกต่อยกัน หลายคนมาช่วยห้ามปราม ก็บานปลายกันไปใหญ่
บัวนั่งกำจดหมายที่ป้าพิณเอามาให้ด้วยเหงื่ออันชุ่มโชก ในจดหมายบอกว่าห้ามบอกเรื่องนี้แก่ใคร เธอทำตามอย่างเคร่งครัด แม้แต่สาลี่ก็ไม่บอก แต่คิดว่าจะชวนอีกฝ่ายหลบหนีไปด้วยกัน เพื่อไม่ให้สาลี่หลุดความลับออกมา เธอแกล้งแต่งตัวโดยไม่ขัดขืนหรืออาละวาด แต่เพราะสาลี่หายตัวไปหลังจากเธอแต่งตัวเสร็จ ซึ่งหายไปไหนเธ
