ใครนะท้อง? (2)
981 คำ
“ก็ไม่รู้ว่าท้องจริงไหม แต่ดูเหมือนจะใช่นะ คุณเจนเธอติดเข็มกลัดตรงหน้าท้องซึ่งมันเป็นความเชื่อที่ผู้หญิงตั้งครรภ์เขาทำกัน ฝนพยายามมองที่ท้องคุณเจนนะก็รู้สึกพองๆ ไม่ได้แบนราบ วันนั้นเธอใส่เสื้อกันหนาวด้วยมันเลยดูไม่ค่อยออก”
กันต์ดนัยอึ้งผสมไปกับความรู้สึกแสบร้อนตรงหัวใจอย่างบอกไม่ถูก กระดกน้ำเปล่าอึกๆ จนหมดแก้ว แล้วเบือนสายตามองท้องถนนอยู่นาน ส่วนฝนแก้วก็ปล่อยเขาล่องลอยไปกับความคิด
“ถึงเขาจะท้องจริงก็คงไม่ใช่ลูกของพี่ เขามีผู้ชายคนอื่นนะ อีกอย่างถ้าเขาท้องกับพี่ก็คงบอกพี่ไปนานแล้ว”
“แล้วถ้าสมมติว่าเป็นลูกของพี่กันต์ล่ะคะ พี่จะรับผิดชอบเขาไหม” กันต์ดนัยรักเด็ก อบอุ่นอ่อนโยนยามอยู่กับเจ้าแฝดของเธอ หากเจนนินทร์กำลังอุ้มท้องลูกของเขาจริง กันต์ดนัยจะทนใจแข็งไม่รับผิดชอบได้ลงคอเชียวหรือ
“เขาไม่ได้มีพี่แค่คนเดียว ฝนไปเจอเขาที่ไหนล่ะ”
“รีสอร์ตที่แม่สอดค่ะ จังหวัดตากนู่นเลย เธอเป็นลูกสาวของเพื่อนคุณลุงพนที่เพิ่งเสียชีวิต ส่วนรีสอร์ตนั้นก็ปิดตัวลงแล้ว แต่คุณเจนเลือกจะอยู่ที่นั่น เห็นพี่วีร์บอกว่าอยู่กันกับแม่และคนงานอีกคนหนึ่ง”
“เดี๋ยวนะ พ่อเขาเสียแล้วเหรอ”
“ค่ะ พี่วีร์ว่าอย่างนั้น พี่วีร์อยากซื้อรีสอร์ตมารีโนเวท แต่คุณเจนยังตัดสินใจไม่ได้”
กันต์ดนัยอึ้งเป็นหนที่สอง การหายไปของเจนนินทร์ซุกซ่อนเรื่องน่าตกใจไว้ไม่น้อย หนึ่งในนั้นคือการจากไปของบิดาบุญธรรม
กันต์ดนัยค่อนข้างสนิทกับครอบครัวนั้น จากระยะเวลาหนึ่งปีที่คบหากับเจนนินทร์เขาไปมาหาสู่กับมิสเตอร์เจย์และภรรยาเป็นประจำ ผู้ใหญ่ทั้งสองก็มีความเอ็นดูให้เขาไม่น้อย เจนนินทร์รักพ่อแม่บุญธรรมมาก ช่วงเวลาเลวร้ายที่เกิดขึ้นเธอจะเป็นอย่างไรบ้างนะ
“เขาก็คงไม่ได้โดดเดี่ยวใช่ไหม อย่างน้อยก็ยังมีแม่และก็...ผู้ชายคนใหม่ของเขา ฝนอยู่ที่รีสอร์ตนั้นไม่เห็นแฟนเขาไปที่นั่นบ้างเหรอ”
“ก็ไม่รู้สิคะ ตลอดเวลาที่อยู่ที่นั่นฝนเห็นแค่คุณเจน คุณแม่ของเธอ และก็คนงานผู้ชายแค่คนเดียวเท่านั้น จริงๆ คุณเจนไม่ค่อยโผล่มาให้เห็นหรอกค่ะ และดูเหมือนตั้งใจหลบหน้าฝนด้วย ฝนเลยเปิดโอกาสให้เธอได้คุยกับพี่วีร์ตามลำพังไม่อยากให้เธอรู้สึกอึดอัด จะว่าคุณเจนรู้จักฝนมาก่อนก็ไม่น่าใช่ สงสัยคงเพราะฝนเอาแต่มองเธอเหมือนจะจำได้ล่ะมั้ง หรือพี่กันต์เคยเล่าเรื่องฝนให้เธอฟังคะ”
“อืม ก็เคยเล่าว่าฝนคือผู้หญิงที่สำคัญที่สุดในชีวิตพี่” เพียงแค่บอกเล่าให้ฟังเท่านั้น ไม่เคยเอารูปฝนแก้วให้เจนนินทร์ดูสักครั้ง
“พี่ไปพูดแบบนั้นแล้วแฟนพี่จะรู้สึกยังไง”
“แฟนเก่า” กันต์ดนัยรีบแก้ทันที
“ก็นั่นแหละค่ะ ดีนะที่ฝนทำเหมือนจำเธอไม่ได้ ไม่อยากให้รู้สึกหวาดระแวง อุตส่าห์หลบนักข่าวไปอยู่ไกลถึงที่โน่น รีสอร์ตก็ร้างห่างไกลความสะดวก อยู่กันแค่สองแม่ลูกและคนงาน เอาจริงๆ ก็น่าเป็นห่วงอยู่นะคะ ฝนหวังว่าพี่กันต์คงไม่เอาไปบอกนักข่าวนะ ฝนอุตส่าห์เก็บเงียบมาตั้งสองอาทิตย์”
“ตั้งสองอาทิตย์แล้วทำไมเพิ่งมาบอกพี่”
“ก็นี่ไงล่ะ ฝนกลัวว่าถ้าบอกแล้วพี่จะไม่พอใจ” ทุกอย่างที่ฝนแก้วนึกภาพไว้ในหัวเกิดขึ้นจริงแทบไม่ผิดเพี้ยน
กันต์ดนัยยังไม่มองว่าตัวเองมีสิทธิ์เป็นพ่อของเด็ก ใจโทษไปที่ชายชู้อย่างตัดพ้อ ส่วนแววตาไม่ทิ้งความอาลัยอาวรณ์ที่มีต่ออดีตแฟนสาว
“พี่กันต์อย่าคาบข่าวไปให้นักข่าวแฉนะ สงสารเธอ อุตส่าห์หนีไปอยู่เงียบๆ แล้ว”
“เห็นพี่เป็นคนยังไง ไม่ได้แค้นฝังหุ่นขนาดนั้น” ก็แค่ยังไม่เคยลืม เจ็บปวดกับสิ่งที่เจนนินทร์ทำไว้ แล้วสุดท้ายก็หายไปดื้อๆ กันต์ดนัยเหยียดริมฝีปากแววตากร้าวจนดูคล้ายตัวร้ายในละคร
“ก็ดีแล้วที่เขาท้อง หมดอนาคตไปเลย ถือว่าเขาได้รับกรรมที่ทำไว้กับพี่ล่ะเนอะ”
ฝนแก้วแอบกลอกตามองบน เบื่อจริงๆ พวกปากไม่ตรงกับใจ “พี่กันต์สมน้ำหน้าเขา แต่เขาอาจไม่รู้สึกเป็นเวรเป็นกรรมก็ได้นะคะ เขาอาจจะแฮปปี้ดี ฝนว่าคุณเจนเธอก็ดูพร้อมเป็นแม่คนอยู่นะ”
“หมายความว่าไง”
“การติดเข็มกลัดของคนท้องมันเป็นทั้งความเชื่อและกลอุบายค่ะ เช่นเตือนให้คุณแม่ระมัดระวัง เตือนให้คนอื่นรู้ว่านี่กำลังท้องนะอย่าเดินมาชนล่ะ อะไรทำนองนี้ ในทางความเชื่อก็ทั้งป้องกันวิญญาณผีร้ายไม่ให้เข้าใกล้ลูก และที่สำคัญเชื่อว่าป้องกันการแท้งค่ะ หรืออีกนัยหนึ่งก็คือคุณเจนเธอไม่อยากเสียลูกไป”
กันต์ดนัยจนคำพูด อ้าๆ หุบๆ ปากอยู่อย่างนั้นแต่ไร้เสียงเปล่งออกมา เพราะหาเหตุผลมาโต้ไม่ได้ สุดท้ายก็เปลี่ยนหัวเรื่องสนทนาใหม่เพื่อขจัดความมาคุทางอารมณ์
ภายนอกแสร้งไม่สนใจกับข่าวที่ฝนแก้วนำมาฝาก ซ้ำยังแสดงออกว่าสมน้ำหน้าเจนนินทร์ที่ตั้งท้องหมดอนาคต ทว่าตรงข้ามกับอุณหภูมิร้อนฉ่าภายในที่อึดอัดคับข้องจนอยากวาร์ปไปคุยกับเจนนินทร์เสียตอนนี้เลย
- ผู้เขียน
