ไปรังควานเธอดีกว่า (1)
1668 คำ
2
ไปรังควานเธอดีกว่า
นับตั้งแต่แยกย้ายกับฝนแก้ว กันต์ดนัยก็กลับเข้าคอนโดฯ ด้วยหว่างคิ้วที่ไม่เคยคลายปม น้องชายส่งความห่วงใยผ่านคำถามอยู่หลายครั้ง แต่เขาก็โบกมือปัดไม่ปริปากพูด การินจึงปล่อยพี่ชายนั่งซดเบียร์อยู่ตรงระเบียงตามลำพัง
กระทั่งความสว่างถูกครอบงำด้วยแสงจันทร์ ผืนนภาทาทับด้วยสีดำจนมืดมิด การินชะเง้อมองเขาอย่างเป็นห่วง กระนั้นก็ไม่ก้าวก่ายให้พี่อึดอัดและกลับเข้าห้องของตัวเองไป
เบียร์หมดไปสี่กระป๋องแต่ทุกความคิดของกันต์ดนัยยังแจ่มชัดไม่เลอะเลือน หากว่าก้อนเนื้อบริสุทธิ์ที่จุติในครรภ์เจนนินทร์เป็นลูกของเขา กันต์ดนัยก็คงยินดี
ยินดีอย่างมาก...
แต่หากว่าไม่ใช่ เขาก็ยินดีกับเธอไม่ลง และคงเจ็บจนกระอักออกมาเป็นลิ่มเลือด เพียงแค่คิดว่าเธอท้องกับคนอื่นหัวใจของกันต์ดนัยก็ราวกับถูกช็อตด้วยกระแสไฟฟ้าหมื่นโวลต์
“เธอท้องจริงหรือเปล่านะเจน เป็นลูกของพี่ได้ไหม”
คนกลัดกลุ้มรำพันพลางเอนศีรษะกับพนักโซฟา แหงนดวงหน้ามองแผ่นฟ้าเวิ้งว้างไม่มีดาวให้แลแม้สักดวง นับตั้งแต่เกิดเรื่องดราม่าพร้อมการหายหน้าไปจากวงการบันเทิง กันต์ดนัยก็เฝ้าหาคำตอบให้ตัวเองว่าเจนนินทร์จะหนีทำไม เธอควรเชิดหน้าอยู่ท่ามกลางแสงสปอร์ตไลท์ต่อไปไม่ใช่หรือ ก็สู้ปฏิเสธเหมือนที่พร่ำอธิบายกับเขาสิว่าเธอไม่ได้ทำเรื่องบัดสี ไม่ได้นอกใจเขาอย่างที่เห็นคาตา
ที่หายหน้าไปพร้อมเปลี่ยนเบอร์มือถือใหม่ก็เพราะท้องนี่เองสินะ ผลกรรมที่เธอทำกับเขามันควรแล้วที่เขาจะสมน้ำหน้า...หรือไม่ใช่?
เจนนินทร์นอกใจ กล้าทำประเจิดประเจ้อกับผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่ามือที่สามในวันครบรอบหนึ่งปีของเขาและเธอ เหตุเกิดในคืนวันปิดกล้องละครของเจนนินทร์ซึ่งกันต์ดนัยไม่ได้ร่วมแสดงในเรื่องนี้ โลเคชั่นถ่ายทำอยู่ที่ทะเลหัวหิน
กันต์ดนัยวางแผนไปเซอร์ไพร์สเธอที่กองละคร เจนนินทร์เป็นผู้หญิงประเภทที่ไม่จำวันสำคัญใดๆ ตรงข้ามกับเขาที่จดจำได้ตั้งแต่วันแรกที่เริ่มเดตกัน
กันต์ดนัยสืบทราบมาว่าละครจะปิดกล้องตอนหกโมงเย็นพร้อมด้วยงานเลี้ยงฉลองกันภายใน เขาตั้งใจไปหาเธอโดยที่ไม่ได้บอกกล่าวใครไว้ และให้จี้หรือจีรญาผู้จัดการส่วนตัวของตนเคลียร์คิวว่างให้เขาในวันดังกล่าว
แต่กว่ากันต์ดนัยจะไปถึงหัวหินเวลาก็ล่วงไปสองทุ่มแล้ว เขาไหว้วานให้จีรญาเป็นตัวกลางสืบเสาะว่าเจนนินทร์พักอยู่ห้องไหนและงานเลี้ยงจัดอยู่มุมใดของชายหาด กันต์ดนัยตั้งใจจะไปรอเซอร์ไพร์สเจนนินทร์ที่ห้อง แต่กลับเจอเซอร์ไพร์สกลับ
ห้องพักของเธอไม่ล็อคประตู กันต์ดนัยค่อยๆ เดินเข้าไปอย่างเบาเสียง ร่างสูงยืนจ้องผ่านประตูห้องนอน กายตระหง่านรู้สึกชาตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า เมื่อเห็นเจนนินทร์อยู่บนเตียงในสภาพที่...
เหมือนผ่านศึกรักมา
สายเดี่ยวสีขาวร่นหลุดจากเรียวแขนทั้งสองข้างเผยให้เห็นเนินอกเกือบครึ่งเต้า ลิปสติกสีเชอร์รี่เลอะออกนอกขอบปากเหมือนผ่านการขยี้จูบรุนแรง เธอบิดกายครวญครางงัวเงีย เปลือกตาปรือปรอยและมองเห็นบุคคลที่ยืนอยู่หน้าประตูอย่างเลือนราง
“พี่กันต์...พี่กันต์เหรอ”
กันต์ดนัยสาวเท้าเข้าไปได้เพียงก้าวเดียวก็พลันชะงักอยู่กับที่ เมื่อมีบุคคลอื่นโผล่ออกมาจากห้องน้ำในสภาพที่กำลังกลัดกระดุมเสื้อเชิ้ต
กันต์ดนัยรู้จักผู้ชายคนนี้ เขาคือนักแสดงสมทบในบทตัวร้ายที่เล่นละครเรื่องนี้กับเจนนินทร์ ดวงตาของสองหนุ่มระคนด้วยความตกใจไม่ต่างกัน กันต์ดนัยเบือนหน้าไปทางร่างบางที่ทุบศีรษะพลางชันตัวลุกนั่งอย่างไม่ระวัง ราวกับไม่รู้ตัวว่าเธออยู่ในสภาพหลุดรุ่ยแค่ไหน
หัวใจกันต์ดนัยยิ่งสั่นไหวรุนแรงเมื่อสายตากวาดกระทบกับซองสี่เหลี่ยมขนาดเล็ก รูปลักษณ์คล้ายถุงยางอนามัยที่ใช้แล้วซึ่งหล่นเรี่ยราดอยู่ข้างเตียง พระเอกหนุ่มเข่นเขี้ยวก่อนเขวี้ยงช่อดอกไม้ไปบนเตียง เฉียดผิวแก้มเจนนินทร์เพียงเล็กน้อย
“มึงทำอะไรแฟนกู!” กันต์ดนัยกระชากคอเสื้อไรวินท์ก่อนเหวี่ยงหมัดใส่เต็มแรงจนร่างนั้นเซล้มไปกองกับพื้น
“แฟนเหรอ เฮอะ!” คนที่เช็ดเลือดมุมปากแค่นเสียงหยันพลางหยัดตัวลุก “คุณกับเธอเลิกกันแล้วไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงยังใช้คำว่าแฟน”
“เลิกบ้าเลิกบออะไรวะ!”
“ก็เธอบอกผมเองนี่ว่าเลิกกับคุณแล้ว แล้วมันผิดตรงไหนที่ผมจะกินกับคนที่บอกว่าตัวเองโสด ว้า...แต่คุณบอกว่ายังไม่เลิกกันแบบนี้ งั้นก็แปลว่าเจนโกหกผมมาตลอดอะดิ นี่ผมเป็นชู้กับแฟนชาวบ้านมาตลอดเลยเหรอเนี่ย”
กันต์ดนัยจะพุ่งหมัดใส่อีกยก หากไม่ใช่ร่างบางถลาเข้ามาคว้าแขนเขาไว้
“พี่กันต์ทำอะไร หยุดนะ!”
กันต์ดนัยมองกรรมการห้ามศึกแสนเย้ายวน แต่ ณ ขณะนี้เธอดูน่าขยะแขยงสำหรับเขา ผมเผ้ายุ่งเหยิง ดวงตาฉ่ำเยิ้มคล้ายคนเมา หอบหายใจหนักราวกับเพิ่งไปวิ่งรอบเกาะมา
ไรวินท์เช็ดเลือดมุมปาก มองหยันใส่ทั้งสองคนโดยไม่เอ่ยคำใด ก่อนหายออกไปห้องพัก กันต์ดนัยเดินตามไปกระแทกประตูปิดพร้อมลงล็อคแน่นหนา และกลับมาเอาความกับหญิงสาวที่กอดตัวเองสะท้าน
“เธอทำบ้าอะไร เธอกล้าทำอย่างนี้กับฉันได้ยังไง!”
“เจนไม่รู้...เจนนึกว่าเป็นพี่...” เธอเอื้อมมือแตะแขนคนรักแต่กันต์ดนัยสะบัดออกอย่างแรง
“อ๋อ! คือเธอจะบอกว่าตั้งแต่ต้นจบจนที่เอากับมัน เธอเห็นเป็นหน้าฉันอย่างงั้นใช่ไหม”
“เจนไม่ได้...” ใบหน้าสับสนส่ายไปมา คำพูดถูกกลืนลงคอเมื่อความทรงจำบางอย่างเหมือนถูกขโมย
เจนนินทร์คิดว่ามันไม่ได้เกิดขึ้น เธอไม่ได้มีอะไรกับใคร แต่ทำไม...ทำไม...ให้ตายเถอะ สมองเธอตื้อไปหมดราวกับถูกอุดด้วยอะไรบางอย่าง
“ตลอดเวลาที่ผ่านมาฉันพยายามไม่เก็บมาใส่ใจ ที่เธอกับมันเคยคุยเคยเป็นมากกว่าเพื่อนกันมาก่อน ฉันไว้ใจเธอ เชื่อใจในความรักที่เธอมีให้ ไหนบอกไม่ได้คิดอะไรกับมัน แล้วทำไมถึงเกิดเรื่องทุเรศแบบนี้ขึ้นได้! หรือเพราะร่วมงานใกล้ชิดกันมาหลายเดือนถ่านไฟเก่าเลยระอุ”
“ถ่านไฟเก่าอะไร เจนไม่เคยคบกับวินท์”
“แต่ก็เคยคุยกัน เคยเป็นมากกว่าเพื่อนแค่ยังไม่ถึงขั้นแฟน”
ไรวินท์ชอบเจนนินทร์มาก่อน ทั้งคู่เคยอยู่ในสถานะคนคุยแต่ไม่ได้ล้ำเส้นเกินกว่านั้น และความสัมพันธ์ไม่ได้ไปต่อเพราะบิดาของฝ่ายหญิงออกอาการไม่ปลื้มฝ่ายชาย เจนนินทร์เองก็ไม่ได้รู้สึกพิเศษกับไรวินท์ ประกอบกับในเส้นเวลานั้นได้รู้จักกันต์ดนัย ต่างคนต่างต้องตาต้องใจกันตั้งแต่พบหน้า กันต์ดนัยใช้เวลานานนับหกเดือนกว่าจะได้ขยับสถานะเป็นแฟนกัน กระทั่งคงอยู่ในความสัมพันธ์ครบรอบหนึ่งปีในคืนนี้
ทว่ามันกำลังจะจบลง
“มันไม่มีอะไรทั้งนั้นนะ เจนไม่ได้นอกใจ เจนรักพี่”
“พอเถอะ ไม่ต้องพูด ยิ่งฟังยิ่งเกลียด ขยะแขยง ผู้หญิงหลายใจอย่างเธอมันโคตรน่ารังเกียจเลยเจนนินทร์”
กันต์ดนัยก้มหยิบซองถุงยางอนามัยที่ไม่มีถุงยางด้านในก่อนปาใส่หน้าเธอ
“ก็ยังคิดได้นี่ว่ามั่วแล้วต้องป้องกัน ที่ผ่านมาเธอทำกับมันมากี่ครั้งแล้ว”
“พี่กำลังเข้าใจผิดนะ”
อ้อมแขนเล็กสวมกอดร่างสูงแน่น ริมฝีปากสั่นระริก เจนนินทร์ไม่เข้าใจในสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นกับร่างกาย นับตั้งแต่รู้ตัวว่ามีบางสิ่งผิดปกติกับสมองและอวัยวะภายใน เจนนินทร์ก็รีบปลีกตัวจากงานเลี้ยง และคล้ายจำได้เลือนรางว่ามีใครคนหนึ่งวิ่งตามเธอมา
เจนนินทร์ร้อนวูบวาบ หัวใจเต้นเร็วและถี่แรง สมองสับสนและปวดแปลบ คนที่ตามเธอเข้ามาในห้องกอดปลอบไว้แน่น การสัมผัสใกล้ชิด กลิ่นน้ำหอมคุ้นเคยเหมือนของกันต์ดนัยทำให้เธอหลงเรียกชื่อเขา เจนนินทร์จำได้ถึงตอนที่เธอกับร่างสูงนั้นล้มบนเตียงด้วยกัน จำได้ถึงสัมผัสบดเบียดริมฝีปาก...แล้วจากนั้นความทรงจำก็กระท่อนกระแท่น คล้ายว่าสลบไป แต่ก็ราวกับยังมีสติรับรู้
เจนนินทร์นึกอะไรไม่ออก ยิ่งนึกยิ่งกลัวว่ามันอาจเกิดขึ้นจริง
“สิ่งที่เห็น คำพูดจากปากไอ้นั่น และคำพูดของเธอ ฉันไม่รู้ว่าต้องให้น้ำหนักกับสิ่งไหน ฉันไม่น่าเชื่อใจเธอขนาดนี้เลย ก็วัวเคยค้า ม้าเคยขี่นี่เนอะ”
“ไม่จริง มันไม่เคยมีอะไรแบบนั้นเลย ฮือๆ พี่กันต์”
เจนนินทร์อ่อนแอและอ่อนไหว ร่างกายออกอาการแปรปรวนส่วนหัวใจก็ราวกับถูกถ่วงด้วยลูกตุ้ม สายตาเดียดฉันท์ของคนรักทำเจนนินทร์กลั้นความเสียใจไว้ไม่ไหว
กันต์ดนัยผลักเธอออกจนร่างบางล้มไปกองกับพื้น เขาพรวดพราดออกไปจากห้องพร้อมบานประตูที่ปิดลงเสียงดัง เจนนินทร์สะท้านเฮือกและตามมาด้วยแรงสะอื้น ทำได้เพียงเพรียกหากันต์ดนัยเสียงแหบแห้ง
- ผู้เขียน
