ตอนที่4
1016 คำ
เช้าวันรุ่งขึ้น..
“โอ้ย!” ยังไม่ทันที่ขาเรียวจะได้ก้าวลงจากเตียงหญิงสาวก็เผยสีหน้าเจ็บปวดเนื่องจากช่วงล่างบริเวณอวัยวะเพศนั้นระบมจนไม่สามารถลุกออกจากเตียงได้ในทันที ส่วนชายหนุ่มผู้เป็นสามีนั้นมีสภาพไม่ต่างจากเธอเนื่องจากเขาใช้พลังร่างกายมากเดินไปจึงส่งผลให้เขาเองก็สลบตามหญิงสาวในภายหลัง
“ให้ตายเถอะ ทำไมฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย” หญิงสาวปล่อยโฮด้วยความรู้สึกเจ็บปวดทั้งกายและใจ จากนั้นเธอก็พยายามพาตัวเองออกจากคอนโดหรูเพื่อไปหาเพื่อนสนิท
“ยัยแพท! เกิดอะไรขึ้นทำไมสภาพแกเหมือนโดนผู้ชายรุมโทรมเลย”
“ออย ทำไมแกไม่บอกว่ายานั่นมันคือยาปลุกเซ็กส์” หญิงสาวเผยความรู้สึกผิดหวังที่มีต่อเพื่อนสาวคนสนิท
“ฉันขอโทษ”
“ใช่ยาปลุกเซ็กส์จริงๆ ด้วย”
“ยาปลุกเซ็กส์แล้วยังไง ก็แล้วมันใช้ได้ผลมั้ยหล่า”
“ไหนบอกเป็นยาทั่วไปที่ช่วยให้ผู้ชายรู้สึกฟินจนไม่อาจกลั้นน้ำเอาไว้ได้ไง”
“แกฟังฉันนะ มันไม่มียาแบบนั้นหรอก ที่ไม่บอกตรงๆ ว่ามันคือยาปลุกเซ็กส์ก็เพราะแกเคยบอกว่าจะไม่ใช้มันเด็ดขาด”
“เอาจริง ฉันผิดหวังในตัวแก”
“ขอโทษจริงๆ ฉันขอโทษจากใจ แกจะให้อภัยหรือไม่ให้อภัยก็ได้ แต่อยากบอกว่าทั้งหมดที่ฉันทำลงไปแค่อยากช่วย”
“ออยตอนนี้ฉันสับสน”
“ยังไง”
“คือฉันไม่อยากมีลูกแล้ว กลัวเขาจะเกลียดลูกไปด้วย”
“แกมาได้ครึ่งทางแล้วนะ อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด แต่ฉันเชื่อเสมอว่าคนเป็นพ่อย่อมรักลูกเสมอต่อให้ลูกจะเกิดจากใครเกิดด้วยวิธีไหนก็ตาม เพราะลูกเกิดจากส่วนหนึ่งในร่างกายเขาเหมือนกัน และพ่อลูกย่อมมีความผูกพันทางสายเลือด”
“แต่ว่าฉันไม่อยากรู้สึกผิดต่อลูกถ้าเกิดอนาคตเขาไม่ยอมรับลูก”
“แล้ววิธีนี้มันต่างอะไรจากการที่แกพยายามเข้าหาเขา พยายามไปมีลูกกับเขาทั้งที่รู้ว่าลูกที่เกิดมาก็ไม่ได้เกิดจากความรักอยู่ดี และนี่ก็เป็นโอกาสสุดท้ายแล้ว ฉันไม่ได้บอกให้แกเชื่อฉันไปซะทุกเรื่องหรอกนะ เพราะทุกอย่างขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของแกอีกคนเดียว”
“ไว้ฉันจะกลับไปพิจารณาละกัน”
“อย่าลืมนะว่าต้องกินยาคุมฉุกเฉินภายใน72ชั่วโมง”
“อืม”
“แกจะกลับบ้านในสภาพนี้อ่ะหรอ ถ้ายังไม่พร้อมกลับบ้านนั้น แกอยู่กับฉันที่คอนโดนี่ไปก่อนก็ได้”
“ไม่เป็นไร คือฉันตั้งใจกลับไปนอนบ้านพ่อแม่”
“ก่อนกลับก็ช่วยอาบน้ำแต่งตัวให้เรียบร้อยหน่อยก็ดีนะ เพราะสภาพแกตอนนี้มันดูแย่มากๆ”
“ขอบใจนะออย”
“พูดแบบนี้คือหายโกรธกันแล้วใช่มั้ย”
“ใครบอกว่าฉันหายโกรธ”
“อ้าว!”
“ล้อเล่น แต่ต้องสัญญากันก่อนว่าต่อไปนี้จะไม่โกหกกันอีก”
“โอเค สัญญา”
หญิงสาวใช้เวลาอยู่กับเพื่อนเป็นเวลาหลายชั่วโมงก่อนตัดสินใจกลับไปยังบ้านซึ่งเคยอาศัยอยู่เมื่อครั้งยังเป็นเด็กจนกระทั่งเธอย้ายไปเรียนต่างประเทศ
“นึกยังไงถึงกลับมานอนบ้าน”
“พอดีแพทมีเรื่องไม่สบายใจนิดหน่อยค่ะ”
“ทะเลาะกับพี่โปรดหรอ”
“เปล่าค่ะพ่อ”
“แล้วความสัมพันธ์ระหว่างแพทกับพี่โปรดเป็นยังไงบ้าง แล้วเรื่องมีทายาทไปถึงไหนแล้ว”
“ตั้งแต่แต่งงานกันมาพี่โปรดก็ไม่เคยกลับไปนอนที่บ้าน พอแพทไปหาที่ทำงานก็เมินใส่”
“แล้วแบบนี้จะมีลูกกันได้ยังไง” ชายสูงวัยเผยใบหน้ากังวลจนคนที่เป็นลูกสาวอดเป็นห่วงไม่ได้
“ทำไมพ่อต้องจริงจังกับเรื่องที่แพทจะต้องมีลูกด้วย”
“แพท พ่อมีเรื่องจะสารภาพ คือเงินที่ได้จากสินสอดพ่อไม่ได้เอาไปใช้หนีธนาคารแต่พ่อเอาไปลงทุน แล้วพ่อเพิ่งมารู้ตัวว่าโดนโกง” ชายสูงวัยรวบรวมความกล้าบอกความจริงกับลูกสาวด้วยความรู้สึกผิด
“นี่พ่อเอาเงินเกือบห้าสิบล้านไปให้คนอื่นฟรีๆ งั้นหรอคะ?” หญิงสาวลุกจากโซฟาด้วยความโมโหเมื่อรู้ว่าสินสอดที่ได้มาแล้วครึ่งหนึ่งถูกผู้เป็นพ่อเอาไปลงทุนโดยที่ไม่มีการปรึกษากัน อีกอย่างเธอเข้าใจว่าเงินค่าสินสอดถูกนำไปใช้หนี้ธนาคารแล้ว
“คือพ่อเห็นว่ามีคนดังมากมายร่วมลงทุนแล้วได้ผลตอบแทนดีเลยอยากลงทุนบ้าง”
“แพทไม่อยากจะซ้ำเติมพ่อหรอกนะ แต่อยากบอกว่าแพทจะไม่รับผิดชอบต่อการกระทำของพ่ออีกต่อไป แพทยอมเสียสละแต่งงานกับคนที่แพทไม่ได้รักและเขาก็ไม่ได้รักแพท แพทเสียสละมามากพอแล้วต่อไปนี้ใครเป็นคนสร้างปัญหาคนนั้นก็แก้เอง” พูดจบหญิงสาวเตรียมจะเดินจากไปแต่ถูกผู้เป็นพ่อรั้งเอาไว้
“แพท ช่วยพ่ออีกสักครั้งเถอะนะ” ผู้เป็นพ่อคุกเข่าลงกับพื้นอย่างคนหมดสิ้นหนทาง
“พ่อ อย่างทำแบบนี้” หญิงสาวประคองผู้เป็นพ่อให้ลุกขึ้นยืน
“พ่อจะอยู่อย่างงี้จนกว่าแพทจะให้อภัยพ่อ” ชายสูงวัยนั่งคุกเข่ากับพื้นพร้อมกับร้องไห้ออกมาด้วยความรู้สึกผิด
“พ่อคะ อย่าทำแบบนี้เลยแพทขอร้อง”
“แพทจะให้พ่อไปตายก็ได้นะ แลกกับใช้หนี้ที่เหลือให้พ่อ เพราะพ่อไม่ให้แม่กับพี่พายรู้เรื่องนี้”
“ก็ได้ แพทจะช่วยพ่อครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย”
“พ่อขอบใจแพทมากนะ” ชายสูงวัยค่อยลูกขึ้นยืนแล้วโผกอดลูกสาวด้วยความทราบซึ้งใจ
“พ่อคะ แพทไม่รู้ว่าจะมีทายาทให้พวกเขาได้รึเปล่าแต่แพทจะพยายามสุดความสามารถ พ่ออดทนรออีกสักนิดนะ ระหว่างนี้แพทจะช่วยไกล่เกลี่ยหนี้กับธนาคารให้”
“ได้ พ่อจะรอ”
- ผู้เขียน
