“แพท พ่อยินดีด้วยนะที่ลูกกำลังจะได้เป็นแม่คน”ชายสูงวัยแสดงท่าทีตื่นเต้นพร้อมกับเผยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม
“คุณพ่อเองก็จะได้เป็นตาคนแล้ว”
“แล้วสรุปเรื่องสินสอดที่เหลืออีกครึ่งหล่า”คนเป็นพ่อเมื่อทราบข่าวการตั้งครรภ์ของลูกสาวจึงขับรถมายังคฤหาสน์
“พ่อคะ สรุปพ่อดีใจที่จะได้เป็นตาหรือว่าดีใจเพราะจะได้ค่าสินสอดที่เหลือกันแน่”
“ทั้งสองนั่นแหละ”
“ยังหรอกค่ะต้องรอคลอดแล้วตรวจดีเอ็นเอ”
“ห๊า ตรวจดีเอ็นเอ”
“ใช่ค่ะ ต้องรอตรวจดีเอ็นเอก่อน ถ้าผลออกมาว่าเด็กเป็นลูกคุณโปรดพวกเขาถึงจะจ่ายให้”
“แพท พ่อหวังว่าเด็กในท้องไม่ใช่ลูกคนอื่นนะ”
“พ่อคะ พ่อเห็นแพทเป็นคนยังไง”
“ก็แค่ถามเพื่อความชัวร์ พ่อมั่นใจว่าแพทต้องไม่ทำเรื่องเสียๆหายๆ”พูดจบชายสูงวัยก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
…
ตั้งแต่หญิงสาวรู้ตัวว่ากำลังจะได้เป็นแม่คน เธอก็เลือกกินอาหารที่มีประโยชน์ แต่เมื่อเข้าสู่เดือนที่สองเธอกลับต้องเผชิญกับอาการแพ้ท้องรุนแรงจนถึงขั้นนอนโรงพยาบาล และอาการแพ้ท้องรุนแรงก็ค่อยๆ หายเมื่อเข้าสู่ปลายเดือนที่สี่ ยิ่งนับวันท้องของเธอก็ค่อยๆ โตจนเข้าเดือนสุดท้ายเดือนที่ร่างอุ้ยอ้ายไม่สามารถขึ้นลงบันไดด้วยตัวเองดังนั้นทุกๆ ครั้งเธอเธอจะขึ้นลงบันไดก็จะมีคนรับใช้คอยประคอง
“นิ่ม!” หญิงสาวเผยสีหน้าบิดเบี้ยวในขณะที่กำลังก้าวขึ้นบันไดพร้อมกับสาวใช้
“คะคุณแพท”
“ฉันปวดท้อง”
“ปวดท้องอีกแล้วหรอคะ”
“รอบนี้น่าจะปวดท้องคลอดจริงๆ” หญิงสาวกุมท้องพร้อมกับแสดงสีหน้าที่ดูเจ็บปวด
“งั้นเรากลับลงไปชั้นล่างกันเลยมั้ยคะ”
“นิ่ม!!” หญิงสาวกรีดร้องออกมาเมื่อมีน้ำสีใสไหลออกจากช่องคลอด
“ใครก็ได้ช่วยโทรเรียกรถโรงบาลที คุณแพทกำลังจะคลอด!” ทันทีที่สาวใช้เห็นน้ำคร่ำตรงพื้นบันได้จึงตะโกนเสียงดังลั่นคฤหาสน์
“นิ่ม เบาๆ ก็ได้ฉันไหวอยู่”
“ก็นิ่มเป็นห่วงคุณแพทนี่คะ”
สาวใช้ค่อยๆ ประคองร่างอุ้ยอ้ายลงบันไดด้วยความระมัดระวัง และไม่นานหลังจากที่เธอนั่งรอตรงห้องโถงรถของโรงพยาบาลก็มาถึง จากนั้นเธอก็ถูกส่งตัวไปคลอดที่โรงพยาบาลทันที
“อุแว๊ๆๆ”
“คุณคะ เห็นหน้าหลานแล้วเราคงไม่ต้องตรวจดีเอ็นเอกันแล้วใช่มั้ย” หญิงสูงวัยเผยร้อยยิ้มแห่งความปลื้มปิติเมื่อได้เห็นหน้าหลานสาวคนแรกที่มีใบหน้าละม้ายคล้ายคลึงกับลูกสาวที่จากไปแล้วอย่างไม่มีวันหวนกลับมา
“ผมก็ว่างั้นแหละ” ชายสูงวัยจ้องมองหลานสาวตัวน้อยอย่างไม่ละสายตา แต่ก็ทำทรงเหมือนไม่ได้ตื่นเต้นอะไรทั้งที่ความเป็นจริงเขานั้นตื่นเต้นกว่าผู้เป็นภรรยาด้วยซ้ำ