ซึ่งไม่นานก็ได้ยินเสียงเคาะประตูห้อง ร่างสูงจึงหันไปมอง เห็นบุรุษพยาบาลเข็นนับหนึ่งเข้ามาในห้อง คาร์เตอร์ก็รีบเข้าไปถามนับหนึ่งด้วยความเป็นห่วง
“เธอเจ็บมากไหม?”
“ไม่เจ็บแล้ว” ขณะทั้งสองคุยกันบุรุษพยาบาลก็เดินออกไปเงียบ ๆ
“เธอเก่งมาก ๆ เลยนะ ขอบคุณที่อดทนเพื่อลูก” ริมฝีปากเอ่ยบอกขณะมือหนาลูบศีรษะของนับหนึ่งอย่างอ่อนโยน
“เพราะเขาคือดวงใจของฉัน”
“เธอกับลูกก็คือดวงใจของฉันเหมือนกัน” สิ้นเสียงทุ้ม ๆ นับหนึ่งก็เม้มปากแน่น ในหัวเต็มไปด้วยคำถาม หมายความว่าเขาคิดยังไงกับเธอ และอยากถามออกไปตรง ๆ เธอจะได้ไม่คิดไปคนเดียว ทว่านับหนึ่งก็ไม่กล้าถาม เอาแต่สบตากับคาร์เตอร์อยู่แบบนั้น กระทั่งได้สติจึงดันหน้าอกคาร์เตอร์พร้อมเอ่ยบอก
“ออกหน่อยฉันจะไปเข้าห้องน้ำ”
“เดี๋ยวฉันช่วย” คาร์เตอร์ช่วยพยุงนับหนึ่งไปเข้าห้องน้ำ เนื่องจากเธอยังเจ็บแผลฝีเย็บอยู่ ขณะนับหนึ่งกำลังเดินไปเข้าห้องน้ำจู่ ๆ เลือดหลังคลอดขอ
