“อย่าเกร็งสิ!”
“ก็ตะวันเต้นไม่เป็น” ยิ้มสาวฉีกยิ้มในขณะที่ก็พยายามเต้นตามจังหวะของมาเฟียหนุ่มอย่างเก้ๆ กังๆ
“เธอต้องหัดไว้ใน”
“ทำไมต้องหัดด้วยคะ ตะวันคงไม่ได้มางานแบบนี้อีกแล้ว” หญิงสาวเงยหน้าขึ้นจ้องตามาเฟียหนุ่มตรงหน้า
“ใช่ไหมคะ”
ชายหนุ่มไม่ตอบอะไร เขาเองก็จ้องตาเธอไม่กระพริบเหมือนกัน แต่แล้วก็เป็นฝ่ายของตะวันที่ต้องเบือนหน้าหนี
“จางหย่งอีกตามเคยสิคะ” เสียงเค้นหัวเราะอย่างน่าขนลุกออกจากปากชายหนุ่มสุดหล่อผมสีทอง ในชุดสูทสีครีม
“แปลกดี ปกติไม่เคยเห็นพาสาวมา”
“น่าจะเป็นคู่ควงคนใหม่ครับ” คู่สนทนาของเขาเอ่ย ทั้งสองชนแก้วกันก่อนจะกระดกจนหมด
“สงสัยผมต้องเข้าไปทักทายเพื่อนเก่าซักหน่อย” มาเฟียผมทองเอ่ยขึ้น ก่อนจะจ้องไปยังทั้งคู่
และเมื่อจางหย่งมองมาเห็นสายตาอันตรายคู่นั้นเขาก็รีบมองหาลูกน้องคนสนิทแล้วพนักหน้าให้สัญญาณ
“เธอกลับไปก่อนนะ”
“ทำไมคะ ตะวันเพิ่งมาเอง”
“ชั้นมีธุระต้องทำ”
