ตะวันสะดุ้งตื่นขึ้นมาบนเตียงขาวสะอาด เธอพยายามปรับสายตาสืบหาดูว่าที่นี่ที่ไหน หญิงสาวพยายามไล่เรียงเหตุการณ์ว่าเกิดอะไรขึ้น
….ใช่แล้ว เธอถูกลักพาตัวมาที่นี่
เสียงคลื่นกระทบฝั่ง กลิ่นเกลือจางๆ เธอค่อนข้างมั่นใจว่าที่นี่ต้องอยู่ติดกับทะเล
ตะวันลุกจากเตียงก่อนจะวิ่งหนีออกไป แต่เมื่อวิ่งออกมาพ้นตัวบ้านเข่าก็แทบทรุด เพราะมองออกไปด้านหน้านั้นมีแต่ผืนน้ำทะเล ตะวันวิ่งออกไปที่ชายหาดเธอพยายามตะโกนสุดเสียงเพื่อขอความช่วยเหลือหวังให้เรือสักลำได้ยิน
“ช่วยด้วยยยยยยย ช่วยด้วยยย” แต่แน่นอนว่าไร้ซึ่งการตอบกลับ ตะวันกลัวเป็นอย่างมาก มันเกิดอะไรขึ้น ใครที่จับเธอมา
คุณจาง….คุณจางจะรู้หรือยังว่าเธอถูกจับตัวมา
“คุณจาง คุณจางช่วยตะวันด้วย” หญิงสาวเริ่มร่ำไห้
“หยุดร้องเถอะ ร้องไปก็ไม่มีใครได้ยินหรอก”
สองสามีภรรยาวัยกลางคนเดินออกมาจากหลังบ้าน
“ที่นี่ที่ไหน พวกคุณเป็นใคร จับชั้นมาทำไม” ตะวันตะโกนถามขณ
