เมื่อตะวันเห็นว่าใครเป็นคนยิงปืนขึ้นฟ้าเธอก็รีบลงจากเรือแล้ววิ่งเข้าไปกอดคนตัวใหญ่ไว้อย่างดีใจ
“คุณจาง ตะวันคิดไว้แล้วว่าคุณต้องมาช่วยตะวัน”
ตะวันร้องไห้ออกมาอย่างดีใจ เธอเงยหน้าไปมองชายหนุ่มที่ก็ก้มมองเธอเช่นกันแต่ทว่าสายตาของเขามันมีบางอย่างที่เปลี่ยนไป
“ลากเธอเข้าไปในบ้าน”
“ค..คุณจาง นี่มันเรื่องอะไรคะ” ตะวันร้องถามขณะพยายามดิ้นรนให้พ้นจากชายฉกรรจ์ทั้งสองคน ชายบนเรือที่เห็นแบบนั้นก็รีบวิ่งเข้ามานั่งแทบเท้าของมาเฟียหนุ่มพร้อมก้มกราบขอโทษอย่างหวาดกลัว
เขาชายตามองดูชายคนนั้นก่อนจะลั่นไกออกไป ลูกกระสุนถูกฝังลงไปที่ทรายไม่ใช่คน เพราะเขาแค่ต้องการสั่งสอนไม่ใช่ฆ่า
มาเฟียหนุ่มเดินตามเข้าไปในห้องที่ตะวันถูกขังไว้ เธอรีบวิ่งเข้ามาหาเขาทันทีที่เห็น
“คุณจาง ที่มันเรื่องอะไรคะ เกิดอะไรขึ้น”
“เกิดอะไรขึ้นเหรอ”
“เธอคงเห็นว่าชั้นใจดีมากสินะ ถึงได้ทำกับชั้นแบบนี้”
“คุณจางพูดเรื่องอะไรคะ”
“ก
