มิลินทร์เดินเข้ามาถึงข้างในห้องครัว พร้อมกับส่งออร์เดอร์ให้เชฟ ก่อนที่เธอจะเดินออกไปสำรวจความเรียบร้อยข้างนอก เธอพยายามที่จะไม่สนใจกรณ์และวิรันดา แต่สายตาเจ้ากรรมกลับเลือกที่จะแอบหันไปมองอยู่เรื่อย มิลินทร์เกลียดหัวใจของเธอจริงๆ มันช่างไม่รักดี คอยแต่จะไปสนใจคนที่ทำร้ายจิตใจเธอ
เมื่ออาหารเสร็จเรียบร้อยแล้ว มิลินทร์จะต้องนำไปเสิร์ฟที่โต๊ะของวิรันดาและกรณ์อีกครั้ง มันเป็นความรู้สึกที่ยากลำบากมาก ที่มิลินทร์ต้องก้าวผ่านมันไปให้ได้
มิลินทร์ถือถาดอาหารออกมาเสิร์ฟ มือของเธอสั่นเทาด้วยความเสียใจ กรณ์ไม่แม้แต่จะเหลือบมองเธอ ในสายตาของเขามีเพียงวิรันดาเท่านั้น เธอคือส่วนเกินในชีวิตของกรณ์ มิลินทร์เริ่มจะควบคุมควบรู้สึกเสียใจของตนเองไม่ได้
เธอรีบเข้าไปเสิร์ฟแล้วก็ต้องเสียใจมากขึ้น เมื่อกรณ์กำลังหยอกล้อกับวิรันดาด้วยความสุข
"ขออนุญาตเสิร์ฟค่ะ" มิลินทร์เอ่ยด้วยเสียงสั่นเทา แล้วจึงนำอาหารมาวางลงที่
