คืนพิศวาส

เอเดนเนีย โฮเทล โรงแรมหรูระดับห้าดาวที่ตั้งอยู่ริมทะเล ซึ่งมีหาดทรายสีขาวทอดยาวลงไปสู่ทะเลสีคราม โรงแรมแห่งนี้เต็มไปด้วยสิ่งอำนวยความสะดวกอย่างครบครัน และพร้อมทั้งห้องอาหารที่ประกอบไปด้วยอาหารนานาชาติ ซึ่งเป็นที่น่าประทับใจแก่นักท่องเที่ยวผู้มาเยือน มิลินทร์เด็กสาวหน้าตาจิ้มลิ้มวัยสิบเก้าปี เธอทำงานที่โรงแรมแห่งนี้ในตำแหน่งเด็กเสิร์ฟ ด้วยเพราะเธอมีเพียงมารดาที่คอยส่งเสียเล่าเรียน จึงทำให้ไม่สามารถส่งเธอให้ได้เรียนต่อในระดับอุดมศึกษาได้ มิลินทร์จบการศึกษาเพียงชั้นมัธยมปลายเท่านั้น แต่มิลินทร์ก็ไม่ได้รู้สึกน้อยใจในโชคชะตาแต่อย่างใด เธอกลับรู้สึกดีใจที่เธอสามารถทำงานเลี้ยงดูมารดาได้ ถึงแม้เธอจะอายุเพียงสิบเก้าปีเท่านั้น เพราะเธอคิดอยู่เสมอว่าความกตัญญูต่อมารดาเป็นสิ่งที่สำคัญเหนือกว่าสิ่งใด ห้องอาหารเดอะสกาย คือห้องอาหารที่มิลินทร์ทำงานอยู่ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของโรงแรมเอเดนเนีย พนักงานทุกคนต่างวุ่นวายในการจัดเตรียมอาหาร เนื่องจากใกล้เวลาเย็นที่ลูกค้าต้องลงมารับประทานอาหารเย็น แต่อยู่ดีๆกลับมีคำสั่งจากซีอีโอเจ้าของโรงแรม ให้นำอาหารเย็นขึ้นไปเสิร์ฟที่ห้องทำงานของเขา ซึ่งปกติแล้วเขาไม่เคยทำแบบนี้ ทำให้วัฒนาหัวหน้าเชฟต้องจัดสรรพนักงานเสิร์ฟให้นำอาหารไปส่งให้เขาที่ห้องทำงานชั้นสิบเอ็ดอย่างเร่งด่วน "ลินทร์ จัดอาหารขึ้นไปเสิร์ฟให้คุณกรณ์ที่ห้องคุณกรณ์ที ผมเตรียมไว้หมดแล้ว" วัฒนาหัวหน้าเชฟสั่งมิลินทร์ออกไปด้วยความเร่งรีบ "ได้ค่ะเชฟ" มิลินทร์รับคำแล้วเดินไปเข็นรถเข็นมาใส่อาหารเตรียมพร้อมขึ้นไปเสิร์ฟที่ห้องทำงานของกรณ์ เมื่อมิลินทร์จัดการกับของที่ต้องนำไปเสิร์ฟเรียบร้อยแล้ว เธอจึงเข็นรถเข็นไปยังลิฟท์ส่วนกลาง มิลินทร์กดลิฟท์ไปที่ชั้นสิบเอ็ดซึ่งเป็นชั้นที่ถูกจัดทำไว้เป็นห้องทำงานของกรณ์ด้วยความเร่งรีบ เพราะก็ว่าซีอีโอหนุ่มจะอดทนรอไม่ไหว ลิฟท์โดยสารนำมิลินทร์ขึ้นมายังชั้นสิบเอ็ด เมื่อถึงหน้าห้องของกรณ์ มิลินทร์จึงเคาะประตูห้องเพื่อให้เจ้าของห้องมาเปิดประตูให้เธอเข้าไป "เข้ามาได้" เสียงซีอีโอหนุ่มเอ่ยออกไปด้วยอาการลิ้นพันกันซึ่งบ่งบอกว่าเจ้าของห้องกำลังตกอยู่ในอาการมึนเมา "ขออนุญาตเสิร์ฟอาหารค่ะ" มิลินทร์เอ่ยออกไปก่อนที่เธอจะเปิดประตูเข้าไปในห้องทำงานของกรณ์ เมื่อมิลินทร์เปิดประตูเข้าไปเธอก็ต้องพบกับความตกใจเป็นที่สุด เมื่อกรณ์อยู่ในสภาพเมามายไม่เหลือคราบนักธุรกิจพันล้านอยู่เลย มิลินทร์จึงรีบนำอาหารซึ่งแทบจะเรียกว่าเป็นกับแกล้มก็ยังได้ เพราะไม่มีข้าวแม้แต่เมนูเดียว วางลงที่โต๊ะสำหรับรับประทานอาหาร ที่ตั้งอยู่บริเวณมุมห้อง กรณ์ไม่ได้สนใจบุคคลที่เข้ามา เขายังยกแก้วไวน์ขึ้นดื่ม เขาปล่อยให้เธอจัดการกับกับแกล้มของเขา เมื่อเสร็จเรียบร้อยแล้วเธอคงเดินออกไปเอง มิลินทร์เห็นท่าไม่ดี เธอรีบจัดการนำอาหารทั้งหมดวางไว้ที่โต๊ะ เมื่อเสร็จแล้วเธอรีบขอตัวออกไป