คืนพิศวาส

อย่าทิ้งผมไปนะ...2

"คุณกรณ์คะ อาหารเสร็จเรียบร้อยแล้วค่ะ" เสียงหวานใสเอ่ยออกไป ทำให้กรณ์ละสายตาจากแก้วไวน์ แล้วก็ต้องตกใจเป็นอย่างมาก เมื่อคนที่อยู่ตรงหน้าของเขา คือคนที่เขากำลังคิดถึงอยู่

กรณ์สาวเท้าเข้ามาด้วยความดีใจ ในขณะที่มิลินทร์ยืนนิ่งมองด้วยความประหลาดใจ กรณ์จึงสาวเท้ามาถึงตัวเธอได้อย่างรวดเร็ว ไวกว่าความคิดกรณ์สวมกอดมิลินทร์ด้วยความเมา เขาคิดว่าผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาคือวิรันดา คนรักของเขาที่เพิ่งจะบอกเลิกเขาไปเพราะเธอหมดรักเขาแล้ว นั่นทำให้กรณ์เสียใจเป็นอย่างมาก มันช่างเป็นคำบอกเลิกที่เจ็บปวดที่สุด

กรณ์เสียใจจนแทบยืนไม่อยู่ เพราะเขาหวังว่าจะแต่งงานกับวิรันดาในเร็วๆนี้ แต่วันนี้วิรันดาก็ตัดสินใจหันหลังให้เขา แล้วเดินจากเขาไปพร้อมกับคำบอกลาสั้นๆ แต่ตอนนี้กรณ์มองเห็นมิลินทร์เป็นวิรันดา เขาคิดว่าเธอกำลังกลับมาปรับความเข้าใจกับเขา เขาจึงสวมกอดเธอเข้าไปด้วยความดีใจ

"คุณกรณ์ ปล่อยลินทร์นะคะ" มิลินทร์พยายามดิ้นรนให้หลุดพ้นจากอ้อมกอดของกรณ์ เธอตกใจเป็นอย่างมาก เธอไม่คิดว่าจะต้องมาเจอเหตุการณ์แบบนี้

"ผมไม่ปล่อยคุณไปอีกแล้ววิ ผมรักคุณ อย่าทิ้งผมไปเลยนะ" กรณ์ยังคงคิดว่ามิลินทร์คือวิรันดาอดีตคนรักของเขา

"ลินทร์คือเด็กเสิร์ฟนะคะ ไม่ใช่วิคนที่คุณกรณ์พูดถึง ปล่อยลินทร์ไปเถอะค่ะ นะคะคุณกรณ์" มิลินทร์พยายามเรียกสติของกรณ์ พร้อมกับผลักอกหนาออกไป แต่อกหนาก็แกร่งดังภูผา ผลักไสเท่าไหร่ก็ไม่ยอมออก มิลินทร์เริ่มรู้สึกกลัวกรณ์จนน้ำตาไหลออกมา ในขณะที่กรณ์ก็ยังไม่ได้สติเช่นเดิม เขายังคงกอดรัดมิลินทร์ด้วยความคิดที่ว่าเธอคือวิรันดา

ถึงแม้ว่ามิลินทร์จะพยายามบอกเขา แต่เหมือนคำพูดของมิลินทร์ไม่ได้ทำให้กรณ์ได้สติแต่อย่างใด เขายังคงพร่ำพรรณนาบอกรักเธอเพราะคิดว่าเธอคือวิรันดา

"ผมรักวินะครับ ให้โอกาสผมนะ" กรณ์ยังคงกอดมิลินทร์ไว้ กลิ่นแอลกอฮอล์เตะจมูกมิลินทร์คละคลุ้งไปทั่ว มิลินทร์ได้แต่ตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว

"ลินทร์ไม่ใช่คนที่คุณเอ่ยถึง มีสติแล้วปล่อยลินทร์ไปนะคะ" มิลินทร์เอ่ยด้วยความหวังว่าสติของกรณ์จะกลับมา เธอกลัวเขาเหลือเกิน

"ไม่ ผมไม่มีวันปล่อยคุณไป คุณจะต้องอยู่กับผม" กรณ์ตะคอกใส่มิลินทร์ แล้วเขาก็ทำสิ่งไม่คาดฝัน นั่นคือการซุกไซร้ใบหน้าลงมาที่ซอกคอขาวของมิลินทร์

มิลินทร์น้ำตาไหลพรากด้วยความกลัว นี่เขาคิดว่าเธอคือวิจริงๆใช่มั้ย แล้วเธอจะรอดจากสถานการณ์นี้ไปได้อย่างไร มิลินทร์เริ่มหมดหวังเต็มที เพราะดูท่าว่ากรณ์จะเมาเสียจนไม่สามารถเรียกสติกลับมาได้แล้ว

"คุณกรณ์คะ นี่มิลินทร์เด็กเสิร์ฟที่นี่นะคะ ไม่ใช่คุณวิคนที่คุณพูดถึง ตั้งสตินะคะ" มิลินทร์พยายามเรียกสติของกรณ์อีกครั้ง โดยการเขย่าตัวเขา ก่อนที่เขาจะทำอะไรเลยเถิดไปมากกว่านี้