มิลินทร์กลับมาถึงบ้านด้วยความเหนื่อยล้า เธอต้องกลับมาพบว่ามารดานอนซมเพราะอาการไข้ มิลินทร์ตกใจเป็นอย่างมาก อาการไข้นี้แสดงให้เห็นว่าร่างกายมารดาของเธอกำลังอ่อนแอลงเรื่อยๆ เธอต้องรีบหาเงินพามารดาไปฟอกไตให้เร็วที่สุด ก่อนที่อาการของมารดาเธอจะทรุดลงไปกว่านี้
"แม่ไม่สบายทำไมไม่โทรหาหนู" มิลินทร์เอ่ยถามด้วยอาการร้อนรน
"แม่ไม่เป็นอะไรซักหน่อย ตกอกตกใจไปได้" นางกิ่งแก้วเอ็ดมิลินทร์ที่ตกใจจนเกินเหตุ
"แต่แม่มีไข้ แล้วแม่ก็ทานยาแบบคนปกติไม่ได้" มิลินทร์เอ่ยออกมาหลังจากที่เธอใช้มืออังที่หน้าผากมารดา
"เดี๋ยวแม่กินพาราก็หายแล้ว เที่ยวตกอกตกใจไปได้" นางกิ่งแก้วยังคงตำหนิมิลินทร์ต่อ
"แม่ก็พูดแบบนี้ทุกที ไม่ไหวแค่ไหนก็บอกไหว แม่รู้มั้ยว่าหนูเป็นห่วงแม่" มิลินทร์เอ่ยออกมาน้ำเสียงจริงจังน้ำตาเธอคลอเบ้าเล็กน้อย
นางกิ่งแก้วดึงมิลินทร์เข้ามากอดด้วยความรัก นางรู้ทุกอย่าง แต่นางสงสารบุตรสาวที่ต้องทำงานงกๆ
