นลินวิภาตื่นมาในยามเช้าเธอก็พบว่าไอรีนและแพทย์หญิงเฉินเชียนเชียนมาเยี่ยมตั้งแต่เธอตั้งแต่เช้ามืด
ไอรีนนำกระเป๋าเสื้อผ้าของใช้ส่วนตัวมาให้เธอแต่ไม่ได้พูดอะไรด้วยเพราะว่าไอรีนพูดภาษาจีนไม่ได้ หน้าที่คุยกับหญิงสาวจึงเป็นของหมอเฉิน นางไต่ถามความเป็นอยู่ในบ้านรวมทั้งไม่ลืมการสอนให้เธอดูแลตัวเอง แม้แต่ผ้าอนามัยที่ถูกเตรียมมาให้แล้วยังสาธิตวิธีใช้เผื่อไว้ด้วย
พอนลินวิภาไปอาบน้ำและสวมชุดเอี๊ยมยีนกับเสื้อยืดสีขาว เดินออกมายังไม่พ้นประตูก็เห็นพ่อบ้านจางยืนอยู่ จิตแพทย์หญิงและไอรีนมองหน้ากันเพราะตกใจที่เห็นคนเฝ้าอยู่หน้าห้อง ก่อนจะสบตากันแล้วบอกพ่อบ้าน
“พ่อบ้านจาง ผมฝากขอบคุณบอสหวังด้วยที่ให้เรามาเยี่ยมเธอ ตอนนี้พวกผมคงต้องกลับแล้ว”
“ช้าก่อนครับ นายท่านเชิญคุณทั้งสองอยู่ร่วมทานอาหารเช้าด้วยกัน” พ่อบ้านเอ่ยบอกเสียงนอบน้อม
“เอ่อ ไม่รบกวนดีกว่าครับ ผมต้องรีบไปทำงานต่อ คุณหมอก็เหมือนกัน”
“ถ้าเช่นน
