ก๊อก ก๊อก
“เข้ามา”
กิติยาก้าวเข้ามาหยุดตรงหน้าของบาสเตียน ก่อนจะรายงานความคืบหน้า
“กุ้งให้คนจับผู้หญิงคนนั้นโยนออกไปนอกโรงพยาบาลเรียบร้อยแล้วค่ะคุณหมอ”
คนที่นั่งหน้านิ่งขมวดคิ้วมุ่นขึ้นมาทันควัน
“โยนออกไป?!”
“ใช่ค่ะ โยนออกไปเหมือนเศษขยะเลยค่ะ”
กิติยาตอบด้วยความภาคภูมิใจ และก็มั่นอกมั่นใจว่าเจ้านายจะต้องชื่นชมแน่ แต่กลับไม่ใช่
“นี่คุณโยนนับดาวออกไปอย่างนั้นหรือ”
“ชะ... ใช่ค่ะ... มีอะไรหรือเปล่าคะ”
บาสเตียนลุกพรวด สีหน้าถมึงทึงน่ากลัว
“คุณทำเกินไปแล้วนะ กิติยา!”
บาสเตียนเดินอ้อมโต๊ะทำงานไม้ตัวใหญ่ออกมา และก้าวตรงไปยังประตูห้องทำงาน โดยมีกิติยาวิ่งตามหลังไปด้วยสีหน้าตื่นตระหนกระคนมึนงง
“ก็... ผู้หญิงคนนี้มารบกวนคุณหมอนี่คะ”
“ผมก็แค่ไม่ให้เธอพบ แต่ผมไม่ได้สั่งคุณทำรุนแรงกับเธอ เข้าใจไหม!”
“เอ่อ... เพิ่งเข้าใจตอนนี้แหละค่ะ”
บาสเตียนที่ยืนรอลิฟต์เปิด หันมาจ้องหน้าเลขาฯ ของตัวเอง
