หล่อนส่ายหน้าคัดค้านทันควัน
“ฉันไม่ไว้ใจผู้หญิงคนไหนทั้งนั้น ไม่มีทางที่ผู้หญิงของคุณจะรักน้องเดือนอย่างที่ฉันรัก”
เขาควรจะเห็นใจหล่อนบ้าง แต่หล่อนกลับมองไม่เห็นสิ่งนั้นจากดวงตาของเขาเลย
บาสเตียนเลือดเย็นจนน่ากลัว
“ฉัน... จะจ่ายค่ากินค่าอยู่ให้กับคุณ ฉันจะไม่อยู่ฟรีๆ หรอกค่ะ”
“มีเงินมากนักหรือไง ถึงได้กล้าพูดคำนี้ออกมา”
“ฉัน... เอ่อ... พอมีเงินเก็บอยู่สามสี่หมื่น ฉันจะรีบไปเบิกจากธนาคารมาให้คุณทั้งหมด ขอแค่เพียงคุณเมตตา... ให้ฉันได้อยู่ที่นี่กับน้องเดือน...”
หล่อนวิงวอนและอ้อนวอนเขา ร้องขอความเมตตาอย่างสุดความสามารถ และก็ยังแอบหวังว่าเศษเสี้ยวของบาสเตียนจะมีความเมตตาบ้าง
“มีเงินแค่สามสี่หมื่น... ฉันก็คงให้เธออยู่ที่นี่ได้แค่สองคืนเท่านั้น...”
หล่อนหน้าซีดเผือด ดวงตาเบิกกว้างด้วยความตื่นตระหนกตกใจ
“ทะ... ทำไมล่ะคะ”
“นี่เธอคิดว่าบ้านหลังใหญ่โตของฉันจ่ายแค่คืนละพันหรือไง หึ... คืน
