บ้านพักของแพทริกหลังใหญ่โตมาก ทั้งๆ ที่เป็นบ้านพักชั่วคราวก็ตาม เด็กสาวกวาดสายตามองไปรอบๆ ตัวคฤหาสน์สีขาวหลังใหญ่ด้วยความตื่นตาตื่นใจ รอยยิ้มสดใสแต้มบนสองพวงแก้มและมุมปาก
“บ้านพี่แพทหลังใหญ่จังเลยนะคะ”
“ใช่ครับ แต่คุณหมออยู่แค่คนเดียวเองครับ ที่เหลือก็จะเป็นคนรับใช้ คนงาน คนสวน และก็พวกคนขับรถครับ”
เชอเอมอมยิ้ม ก่อนจะเดินเข้าไปในบ้าน โดยมีลุงคนขับรถลากกระเป๋าเดินทางตามมาข้างหลัง
เด็กสาวเดินมาหยุดภายในห้องโถงกว้างที่ตกแต่งเอาไว้อย่างปราณีตสวยงาม เฟอร์นิเจอร์ไม่ได้มีมากนัก แต่ทุกอย่างดูลงตัวและเหมาะสมไปหมด ซึ่งนี่แหละคือรสนิยมของแพทริก
เรียบง่ายแต่ดูแพง...
หล่อนยืนหมุนตัวมองด้วยความตื่นเต้นอยู่ไม่นานก็มีผู้หญิงสูงวัยแต่งตัวเรียบร้อยคนหนึ่งเดินเข้ามาก้มศีรษะให้ และกล่าวทักทาย
“สวัสดีค่ะ ดิฉันแม่บ้านใหญ่ของที่นี่ ชื่อจำเนียรค่ะ”
“สวัสดีค่ะป้าจำเนียร หนูชื่อเชอเอมค่ะ เป็นว่าที่แฟนของพี่
