แพทริกระบายยิ้มออกมาอย่างไม่รู้จะทำยังไง ในขณะที่สินีนารถมองไปเห็นโหลใส่คุ๊กกี้รูปหัวในที่ถูกกินไปจนเหลือแค่สามสี่ชิ้น และมือของหล่อนก็ไวมาก คว้าโหลมาเปิด พร้อมกับหยิบคุกกี้ขึ้นกัดกินทันที
“คุกกี้อร่อยจังค่ะ”
แพทริกจะห้ามก็ห้ามไม่ทันแล้ว จำต้องปล่อยเลยตามเลย ทั้งๆ ที่หวงไม่น้อย
“ครับ”
“ซื้อมาจากไหนเหรอคะ”
“มีคนให้มานะครับ”
“อุ้ย ใครเหรอคะ หรือว่าผู้หญิงกัน”
“เด็กที่บ้านน่ะครับไม่อะไรหรอก”
แพทริกตอบได้แค่นั้น บานประตูห้องทำงานก็เปิดกว้างออกโดยไม่มีสัญญาณเตือนล่วงหน้ามาก่อน พร้อมกับการปรากฏตัวของเชอเอมในชุดเอี้ยมสีฟ้าครามน่ารัก ในมือของหล่อนมีขวดโหลใส่คุกกี้อยู่ด้วย
เขาเห็นรอยยิ้มที่เปื้อนบนใบหน้าหวานของแม่สาวตอดเก่งค่อยๆ จางลง เมื่อมองมาเห็นสินีนารถ
เขากลัวว่าหล่อนจะเข้าใจผิดไม่น้อย แต่ก็ไม่รู้จะแก้ปัญหานี้ยังไง จึงได้ทำเป็นโมโหใส่แทน
“เข้ามาทำไมไม่เคาะประตูก่อน เสียมารยาทมาก”
