“เฮ้ย!! ถุงยาง”
ผมรีบโยนถุงยางที่ใช้แล้วลงพื้นอย่างมึนงง
“ของใคร!”
พี่คิงส์กดเสียงต่ำ พยายามสกัดกั้นความโกรธ
“ผมไม่รู้จริง ๆ นะครับว่าของใคร”
ผมรีบส่ายหน้าพัลวัน
“แล้วมันมาอยู่ในกระเป๋ามึงได้ยังไง!!”
พี่คิงส์ตะคอกเสียงดังจนผมสะดุ้ง
“ผมไม่รู้ครับ”
หมับ!!
“อ็อก! พะ พี่คิงส์ ผมหายใจไม่ออก”
ผมพยายามแงะมือเขาออกจากคอ แต่ก็ดูจะไม่เป็นผล เพราะเขาออกแรงบีบหนักจนเท้าผมเริ่มลอยจากพื้น
“มึงไปเอากับใครมา!!”
เขาตะคอกเสียงดังก่อนจะเหวี่ยงตัวผมไปนอนจมหน้าที่เตียงนอน
ทันทีที่ถูกปล่อยผมก็รีบหอบหายใจหนัก ๆ เอาอากาศเข้าเต็มปอด
“ผมไม่รู้จริง ๆ นะครับพี่คิงส์”
พยายามลุกขึ้นมาอธิบายให้เขาฟัง แต่ดูท่าจะไม่เป็นผล ตอนนี้เขาได้กลายร่างเป็นผู้ชายที่น่าเกรงขามเหมือนกับตอนแรกที่เราเจอกันไม่มีผิด
“ถ้ามึงยังไม่อยากตาย อย่าเพิ่งกวนอารมณ์กูตอนนี้”
พี่คิงส์พยายามสกัดกั้นอารมณ์ก่อนจะเดินหัวเสียออกจากห้องไป
