เหม่ยหลินรีบเบี่ยงหน้าหนีและเงียบลงในทันที เธอรู้ว่าต้าเว่ยในตอนนี้ไม่ได้เหมือนต้าเว่ยที่จะสุภาพและให้เกียรติเธอเหมือนเมื่อก่อนแล้ว เขากลายร่างเป็นพ่อพันธุ์หมาป่าที่จ้องจะกินกวางสาวอย่างเธอได้ตลอดเวลา ในห้องพักที่เช่าอยู่ด้วยกันนั่นแทบจะไม่มีที่ไหนเลยที่เขาจะว่างเว้น ไม่ต้องถามเลยว่าเขาจะกล้าทำบนรถหรือเปล่า
“ทำไมเงียบล่ะ ผมเองก็ยังไม่เคยลอง…”
“รีบไปเถอะค่ะฉันขอร้องล่ะ ฉันหิวจนแทบจะไม่มีแรงอยู่แล้วอย่าพึ่งรังแกกันตอนนี้เลย”
เธอบอกเขาอย่างจริงจัง ต้าเว่ยหันไปมองคู่หมั้นของเขาก็นึกสงสารขึ้นมาอยู่ไม่น้อยแต่เพราะเขาเหลือเวลาที่จะอยู่กับเธอน้อยลงแล้ว พรุ่งนี้เช้าเขาต้องออกเดินทางและต้องห่างเธอไปเกือบสามเดือน
“วันนี้เราไปกินข้าวข้างนอกกันนะ”
“คุณบอกว่า…”
“ผมพาคุณไปซื้อของโปรดคุณแน่ครับแค่อยากจะไปทานข้าวเย็นกับคุณสักมื้อก่อนจะเดินทางเท่านั้นเอง”
“แต่ฉันคิดว่าจะทำของแห้งติดไปให้คุณสักหน่อย
