เหม่ยหลินเผลอตีไปที่หน้าอกเขาแรง ๆ หนึ่งทีเพราะคำพูดที่หน้าไม่อายของเขา แม้จะเป็นการกระซิบแต่ก็ทำให้หน้าเธอร้อนผ่าวและรู้ว่าใบหูของเธอคงแดงจัดเพราะเธอร้อนไปถึงหู
“แม้แต่เวลานี้คุณก็ยังพูด นี่เป็นตัวตนจริง ๆ ของคุณใช่ไหมที่ผ่านมาคุณหมอที่เย็นชา นิ่ง สุขุมและเป็นสุภาพบุรุษคนนั้นเป็นตัวปลอมใช่ไหม”
“อะไรกันล่ะ ผมก็แค่หยอกล้อกับภรรยาแล้วมันผิดตรงไหนกัน”
“เรื่องแบบนี้มันควรจะเอาออกมาพูดเหรอคะ คนหน้าไม่อาย”
ต้าเว่ยดึงเธอเข้ามากอดอีกครั้งเพื่อซึมซับกลิ่นและสัมผัสอบอุ่นของเธอครั้งสุดท้ายก่อนที่เขาจะต้องห่างจากเธอไปสามเดือนเพื่อเดินทางไปทางเหนือ
“ดูแลตัวเองให้ดีนะอาหลิน ผมเป็นห่วงคุณมากแล้วอย่าออกมาข้างนอกโดยที่ไม่มีคนติดตามถือว่าผมขอร้องคุณได้ไหม ดูแลตัวเองเพื่อผมได้ไหมครับคนดี”
เหม่ยหลินรู้ดีว่าต้าเว่ยเป็นห่วงเธอ เพราะตลอดเวลาที่เธอเกิดเรื่องก็มักจะมีเขาอยู่ข้าง ๆ และคอยดูอยู่เสมอ เมื่อนึกถึ
