“ฉันมาที่นี่เพื่อให้คุณรู้ว่าคุณเป็นผู้ชายของใคร หากกล้าแม้แต่จะมองผู้หญิงคนอื่น หรือแค่กล้ารับของที่ผู้หญิงคนอื่นทำให้ ฉันจะ...”
“โอ๊วว อาหลินผมจะจำไว้อย่าทรมานผมเลย อย่า… ผมจะทนไม่ไหวแล้วอาหลิน”
“คุณจำได้หรือยัง”
“ผมจำได้แล้ว ได้โปรด ผมไม่เคยหักหลังคุณ ไม่เคยนอกใจ ที่รักครับได้โปรด”
“ดีค่ะ ครั้งนี้ฉันจะเชื่อคุณ”
เหม่ยหลินปล่อยมือจากลำเอ็นแกร่งด้านล่าง ต้าเว่ยถึงกับถอนหายใจอย่างโล่งอก เขาคิดว่าจะถูกเธอทรมานจนตายเสียแล้ว ที่แท้เธอดั้นด้นมาที่นี่ก็เพราะได้ยินเสียงของซูจิ่งหยางในวันนั้นสินะ เพราะหลังจากวันนั้นเขาก็ไม่ได้คุยกับเธออีกเลยจนเธอมาปรากฏตัวตรงหน้าเขาเมื่อคืน
“ต้าเว่ย ต้องการฉันไหม”
“ต้องการ...ผมต้องการคุณ อาา อาหลิน”
เธอค่อย ๆ เลื่อนลงไปและค่อย ๆ อมแท่งแกร่งตรงหน้าที่ยังแข็งตึงสู้มือหัวบานสีชมพูของเขาเข้าไปไปช้า ๆ และเริ่มใช้ลิ้นเพื่อเปิดทางตรงปลายบานด้านบน ต้าเว่ยกำผ้าปูเต
