เหม่ยหลินไม่เคยบอกต้าเว่ยจนถึงตอนนี้ว่าเธอสามารถทำงานในห้องผ่าตัดได้ แต่ก่อนที่เธอจะรับปากซูจิ่งเหยาก็วิ่งเข้ามากอดแขนเธอพร้อมกับน้ำตาที่ไหลและตัวที่สั่น
“ได้โปรดช่วยคุณพ่อของฉันด้วยฉันขอร้องล่ะคุณลู่ ฉัน...เหลือคุณพ่อคนเดียวได้โปรด”
“คุณหนูซู คุณตั้งสติก่อนนะคะ อาเวยคุณช่วยหาคนพาคุณหนูซูไปพักก่อน และช่วยทำแผลให้พี่หยวนลี่ด้วย”
“พี่สะใภ้รองรีบไปช่วยพี่รองเถอะผมไม่เป็นอะไรมากแล้วไม่ต้องห่วง”
“ได้ค่ะ อาเวยฝากด้วยนะคะฉันจะรีบไปช่วยต้าเว่ย”
“ค่ะ”
เหม่ยหลินรีบวิ่งเข้าไปเปลี่ยนชุดทันทีพร้อมกับหาเครื่องมือผ่าตัดใส่ถาดเพื่อเตรียมพร้อมก่อนจะเปิดเข้าไปในห้องผ่าตัดในโรงพยาบาลสนามที่มีต้าเว่ยยืนรออยู่กับหมอและพยาบาลอีกคน
“คุณมาได้ยังไงอาหลิน”
“จะเริ่มผ่าตัดหรือยังคะ”
“ผมกำลังรอพยาบาล... เธอให้คุณช่วยถือมาเหรอ”
“เปล่าค่ะ ฉันจะมาช่วยคุณหยิบเครื่องมือ”
“คุณรู้เรื่องเครื่องมือพวกนี้ด้วยเหรอ”
“
