เหม่ยหลินยังคงอาเจียนไม่หยุด ต้าเว่ยหันไปลูบหลังให้เธอ
“เร็วเข้า รีบไปเตรียมยาหมอยาดมมาให้ คงจะนั่งรถนานไปหน่อย”
“แต่ฉันว่า… อาการแบบนี้มัน….”
แม่เฉินหันไปมองต้าเว่ยที่ลูบหลังให้เหม่ยหลิน ย่าโจแทบจะเป็นลมไปด้วยเมื่อเห็นว่าเหม่ยหลินไม่สบายหลังจากลงมาจากรถไม่นานก่อนจะหันมามองลูกสะใภ้ที่ยืนยิ้มอยู่
“หลิงเฟย นี่เธอกำลังจะบอกว่า…”
“คุณรู้เหรอว่าอาหลินป่วยเป็นอะไร”
“ฉันว่าฉันค่อนข้างแน่ใจ เหลือแค่ให้ต้าเว่ยตรวจดูก็รู้ค่ะ อาการแบบนี้ฉันเคยเป็นตอนที่ท้องต้าเว่ย”
ย่าโจเบิกตากว้างด้วยความดีใจและรีบหันมามองเหม่ยหลินที่ค่อย ๆ เดินหน้าซีดกลับมาโดยมีต้าเว่ยคอยพยุง นายพลเฉินกะพริบตาถี่ ๆ ต้าเว่ยถึงกับแปลกใจที่ทั้งสามคนเอาแต่อึ้งทั้ง ๆ ที่ภรรยาของเขาอาเจียนจนหมดแรง
“ผมพาอาหลินขึ้นไปนอนพักก่อนนะครับ”
“รีบไปเร็ว! พาอาหลินไปนอนพักก่อนเร็ว ๆ เข้า”
ย่าโจสั่งตามหลังต้าเว่ยไปทันที ต้าเว่ยยังไม่รู้ว่าพ
