สริตาเม้มริมฝีปากแน่น กลั้นใจต่อสู้สายตากับแอชตันที่นับวันเธอก็ยิ่งไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไรไป ผู้ชายคนนี้ยิ่งนานไปเธอกลับยิ่งพบว่าตัวเองไม่รู้จักเขาเอาเสียเลย
“ฉันจะต้องอธิบายอะไรอีก” สริตาถอนหายใจยาว ไม่ได้ปล่อยให้ตัวเองเดือดจัดไปตามแอชตัน อาจจะเพราะเธอเหนื่อยเกินกว่าจะสู้รบปรบมือกับเขาในเวลานี้ก็เป็นได้ “ในเมื่อคุณไม่รับฟัง คุณเชื่อในสิ่งที่ตัวเองเห็น ไม่ต้องเถียง” หญิงสาวเอ่ยเสียงแข็งขึ้นเมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าทำท่าจะแย้งในสิ่งที่เธอพูด “ฉันรู้จักคุณดีพอ คุณไม่มีสติอะไรจะฟังฉันตอนนี้หรอก”
แอชตันมองคนที่ไม่ยอมอธิบายอะไรให้เขาเข้าใจเลยสักนิดอย่างฉุนโกรธและยากจะครองสติตัวเองได้อีกต่อไป เขาหรี่ตามองเธออย่างเหยียดหยัน ก่อนจะพลั้งปากถากถางเธอออกไปว่า “แล้วเธอจะให้ฉันทำยังไง! พอฉันไม่อยู่ทุกครั้งก็ต้องเห็นเธออยู่กับมัน! ครั้งต่อไปฉันคงเห็นเธออยู่บนเตียงกับมันใช่มั้ย!”
เพียะ!
“คุณดูถูกฉันมากเ
