“ไม่ต้องยุ่งเรื่องของฉัน ฉันจะขอบใจนายมาก”
เขากัดฟันตอบปฏิเสธ ขณะที่มองอีกฝ่ายด้วยสายตาข่มขู่ว่าอย่าได้บังอาจเข้ามายุ่งเรื่องของเขาเชียว!
การให้เอียนช่วยเหลือนี่บอกตามตรงว่าอาจจะช่วยให้ สริตาตัดขาดจากเขาอย่างสิ้นเชิงเสียมากกว่าจะช่วยให้เขาได้คืนดีกับเธอน่ะสิ! เขาไม่โง่ให้เอียนเข้ามาทำเรื่องยุ่งแล้วเผลอเชือดสริตาด้วยคำพูดบาดหูเป็นชิ้นๆ พวกนั้นหรอก!
ในระหว่างที่กำลังคิดอย่างกระสับกระส่ายว่าตนเองควรจะกลับไปหาสริตาแล้วง้อเธออย่างไรดี แอรอนหลานชายจอมป่วนของเขาก็กระโดดดึ๋งๆ เข้ามาหาจากทางด้านหลัง พร้อมกับเรียกเขาเสียงดังลั่น ขัดจังหวะความคิดที่ตีบตันของเขาขึ้นมาเสียก่อน
“คุณอาฮะ!”
“แอรอน” แอชตันหันไปส่งยิ้มให้หลานชาย “ว่ายังไงครับ”
ดูเหมือนเด็กชายจะเลิกกลัวสีหน้าดุของเขาไปแล้วจึงได้กล้าเข้ามาใกล้อย่างนี้ ไม่ก็เป็นเอียนนั่นแหละที่ส่งหลานชายเข้ามาหาเขา แอชตันปรายตามองคนที่ลุกหนีไปอยู่กับพ่อเ
