“ฉันด้วย...” แอชตันยอมรับคำพูดนั้นโดยไม่โต้แย้ง “การตายของนายทำให้ฉันคิดอะไรหลายอย่างได้เหมือนกัน”
และมันทำให้เขากลัวเสียจนทำอะไรผิดพลาดไปหลายอย่างและจะได้รับการแก้ไขในเร็ววันนี้แหละ
คริสเตียนเองก็พยักหน้ารับอย่างเห็นด้วย “เหมือนการตายเปลี่ยนแปลงเราไปโดยสิ้นเชิง”
“อืม...” แอชตันตอบรับในลำคอ ก่อนจะเปลี่ยนเรื่องถาม “ว่าแต่นายจำอะไรได้บ้างไหม ระหว่างสองปีที่นายหายตัวไป มันเกิดอะไรขึ้น”
นี่เป็นปริศนาที่เขาเองก็อยากรู้เหลือเกิน ทว่าไม่เพียงแค่แอชตันเท่านั้นหรอกที่อยากรู้ คริสเตียนเองก็อยากรู้เช่นเดียวกัน แต่สิ่งที่เขานึกได้มีเพียงความว่างเปล่า
และความรู้สึกว่างเปล่านั้นก็ทำให้เขาทรมาน เพราะมันทำให้เขารู้สึกว่าตัวเองได้ทำบางสิ่งที่สำคัญหายไป
และมันก็...ว่างเปล่า เขาจำมันไม่ได้เลยแม้แต่น้อยว่าสิ่งสำคัญนั้นมันคืออะไร
อะไรที่หายไปจากความทรงจำสองปีนั้นของเขา!
และความทรงจำที่ขาดหายไปนั้นก็เป็
