ตอนที่21
1110 คำ
เธอยอมรับว่าไม่ค่อยรู้อะไรนัก แต่การปิดบังของแอชตันก็ทำให้เธอกรุ่นโกรธเสียจนแทบจะไม่มีสมองไปคิดอะไรได้อีกต่อไปแล้ว ยิ่งไม่นับรวมว่าเธอไม่ใช่คนที่ถูกวางตัวให้เป็นทายาทของพาวเวลล์มาก่อนจึงไม่ได้ถูกเทรนด์เรื่องธุรกิจของครอบครัว และการเรียนของเธอก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับธุรกิจเลย ความรู้ที่เธอมีคือความรู้งูๆ ปลาๆ จากการฟังพี่ชายกับบิดาสนทนากันเรื่องธุรกิจบนโต๊ะอาหารเท่านั้น
เธอพอรู้บ้างถ้ามันไม่ซับซ้อน แต่ตอนนี้มันเกินความเข้าใจของเธอไปแล้ว
“หมายความว่ายังไงคะพี่คาร์ล”
หญิงสาวตัดสินใจถามคนตรงหน้าออกไปด้วยท่าทีจริงจัง และไม่นานคาร์ลก็ยอมตอบในสิ่งที่เธออยากจะรู้
“ก็หมายความว่ารองจากซี...แอชตันก็มีสิทธิ์เป็นเจ้าของพาวเวลล์ไงล่ะ”
สริตาเบิกตากว้าง ตื่นตระหนกกับสิ่งที่ได้รับรู้จนตัวชาขึ้นมาอีกครั้ง ความรู้สึกทั้งโกรธและเสียใจอย่างรุนแรงเล่นงานเธอเสียจนตาพร่า ไม่สามารถรับรู้อะไรได้อีกต่อไปนอกจากคิดถึงคนคนนั้น
คนที่พี่ชายกับพ่อของเธอไว้ใจให้เขาจัดการดูแลธุรกิจของครอบครัว แต่สุดท้ายเขาก็หักหลังเธอ
คนทรยศ! คนขี้โกง!
“ซี...” อีกฝ่ายเรียกชื่อเธอด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มเจือกระแสปลอบประโลม “เรื่องมันอาจจะไม่มีอะไรก็ได้ พี่อาจจะกังวลไปเอง แต่ซีรู้ใช่ไหมว่าพี่หวังดีกับซีเสมอนะ ถ้าซีเดือดร้อนหรือมีอะไรอยากให้พี่ช่วย พี่ช่วยซีได้เสมอ ขอแค่ซีบอกพี่เท่านั้น”
สริตาไม่ตอบ ตอนนี้สมองของเธออื้ออึงเกินกว่าจะคิดอะไรได้อีกต่อไป และเธอต้องการรู้คำตอบอย่างชัดเจน ซึ่งเธอไม่สามารถกักเก็บความสงสัยแม้แต่น้อยนิดได้อีกต่อไป หญิงสาวดึงมือออกจากมือใหญ่ของคาร์ล ผุดลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็วก่อนจะขอตัวออกไปโดยไม่สนใจแม้แต่จะฟังว่าคาร์ลพูดอะไรกับเธอต่อไปอีกหรือไม่
ตอนนี้หัวใจเธอโลดไปหาต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดเสียแล้ว
…แอชตัน แอดดิสัน!
-----------------------
หลังจากที่ผละจากคาร์ลแล้วปรี่ตรงไปยังรถแท็กซี่ซึ่งขับผ่านหน้ามาพอดี หญิงสาวก็โบกรถพร้อมกับกระโจนเข้าไปนั่งข้างในและให้เขาขับรถไปก่อน ระหว่างนั้นเพื่อความแน่ใจเธอจึงโทร.หาซัมเมอร์เพื่อให้ผู้ช่วยสาวยืนยันว่าตอนนี้แอชตัน แอดดิสันอยู่ที่เดอะเกรซจริงตามที่คิดหรือไม่ เนื่องจากแอชตันต้องดูแลงานหลายด้านและมีตารางการเดินทางที่ค่อนข้างแน่นอยู่เสมอ การหาตัวเขาจึงต้องสอบถามผ่านทางผู้ช่วยสาวจึงจะได้สถานที่ที่เขาอยู่แน่นอนที่สุด และปรากฏว่าแอชตันยังอยู่ที่เดอะเกรซ หญิงสาวจึงบอกจุดหมายปลายทางกับคนขับ และจากนั้นไม่นานเธอก็มาหยุดอยู่หน้าเดอะเกรซ ห้างสรรพสินค้าหรูระดับไฮเอนด์ที่ก่อนหน้านี้เธอมีเงินมากพอจะซื้อของได้ทั้งห้าง ทว่าตอนนี้เนื่องจากการถูกจำกัดการเงิน เธอไม่สามารถซื้อแม้แต่ร้องเท้าของ คริสเตียน ลูบูแตงข้างเดียวได้ด้วยซ้ำไป
หญิงสาวเดินผ่านห้างร้านภายในเดอะเกรซและแผนก สโตร์ตรงดิ่งไปยังลิฟต์ซึ่งจะนำไปยังส่วนของสำนักงานบริหารที่เธอจำเป็นต้องแวะมาอย่างน้อยเดือนละครั้งเพื่อรายงานตัวกับไอ้ผู้ปกครองบ้าอำนาจ ไม่นานเธอก็ขึ้นมาถึงชั้นบนสุดซึ่งเป็นที่ทำงานของแอชตัน แอดดิสันจนได้
สริตาก้าวออกมาก็เจอกับซัมเมอร์ที่มาดักรอด้วยสีหน้าร้อนรนทันที
“มิสพาวเวลล์”
“ซัมเมอร์ อย่าขวางทางฉันเลยค่ะ”
สริตาไม่พูดเปล่า แต่ใช้มือกวาดคนที่สูงไล่เลี่ยกันให้ถอยห่างจากทางเพื่อให้เธอเข้าไปหาคนที่คงอยู่ในห้องทำงาน
ซัมเมอร์คงจะจับได้ว่าเธอกำลังโกรธมากจากการคุยโทรศัพท์กันก่อนหน้านี้ ซึ่งเธอไม่สนใจ! เวลานี้ใครหน้าใครก็ห้ามเธอไม่ได้
“แต่ตอนนี้คุณเข้าไปไม่ได้นะคะ”
ผู้ช่วยสาวพยายามจะห้ามเธอแต่สริตาไม่ฟัง หญิงสาวก้าวตรงฉับไปยังห้องทำงานของแอชตันซึ่งอยู่สุดปลายทางเดิน ขณะที่ถามซัมเมอร์ที่สาวเท้ากึ่งเดินกึ่งวิ่งตามมาดักหน้าดักหลังเธอว่า
“ใครอยู่ในห้องงั้นเหรอ หรือเขากำลังมีเซ็กซ์กับนางแบบเปอร์โตริโกคนใหม่ของเขาอยู่!” ตอนท้ายหญิงสาวเอ่ยประชดประชันออกมา
แอชตันมักจะมีข่าวกับผู้หญิงคนใหม่โดยเฉลี่ยตั้งแต่สองสัปดาห์ถึงสามเดือนก็จะต้องมีหนังสือซักฉบับลงข่าวว่าเขากำลังคบกับสาวคนใหม่ เจ้าชายทรงเสน่ห์ของแอดดิสันแทบจะกวาดสาวทุกวงการ ไม่ว่าจะนักธุรกิจหญิง ดาราฮอลลีวูด นักร้อง นางแบบ หรือใครที่มีความโดดเด่นต่างก็คบกับเขามาแล้วทั้งสิ้น คงจะเหลือเพียงนักกีฬายิงปืนหรือวอลเล่ย์บอลนั่นแหละที่เขาไม่ได้คบ คงกลัวโดนยิงไม่ก็โดนตบหน้าหันคอหลุดก็เป็นได้!
“ไม่ใช่ค่ะ” ซัมเมอร์ปฏิเสธ “แต่เป็น...มิสพาวเวลล์!”
ผู้ช่วยสาวร้องเสียงหลงเมื่อสริตาฉวยโอกาสที่หล่อนคลายความระวังผลักประตูเข้าไปจนได้ พร้อมกับพูดเสียงดังหน้าตาเฉยว่า
“คนข้างในน่ะ ถ้ากำลังมีเซ็กซ์กันกรุณาจัดการให้เสร็จภายในสามนาที!”
เจ้าหล่อนเอ่ยอย่างนั้น แต่กลับก้าวเข้าไปในห้องโดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น แต่แล้วหญิงสาวก็ต้องเป็นฝ่ายชะงักเสียเอง เมื่อก้าวไปยืนกลางห้องก็พบว่าคนที่เธอตามหานั้นไม่ได้อยู่ กับนางแบบจากเปอร์โตริโกหรือจากปาปัวนิวกินีที่ไหนเลย แต่แอชตัน แอดดิสันกำลังนั่งอยู่บนพรมกับเด็กชายอายุราวๆ หกเจ็ดขวบ และในมือของเขากำลังมีชิ้นส่วนของจิ๊กซอร์อยู่ต่างหาก!
เด็กชายหันมาทางเธอด้วยดวงตาใสแจ๋วและเต็มไปด้วยความสงสัย ขณะที่ถามแอชตันว่า
“คุณอาแอชตันฮะ พี่สาวคนนี้เป็นใครเหรอฮะ”
- ผู้เขียน
