บ้านท้ายซอย
"ปกติงานนี้คุณท่านจะต้องให้เราไปช่วย แต่ครั้งนี้เสือกับเอ่ยปากให้เราสองแม่ลูกอยู่เฉย" แม่ขนมจีนปอกส้มนั่งคุยกับลูกสาวกลางห้องโถงใหญ่ "แปลกจัง"
"หนูก็คิดว่ามันแปลกมาก แต่เราจะทำยังไงได้คะ นอกจากเชื่อฟังคำสั่ง"
"แม่ขอโทษนะที่ทำให้ขนมจีนลำบากใจ"
"ไม่ใช่แบบนั้นหรอกค่ะ หนูก็พูดไปอย่างนั้นแหละ"
"ขนมจีนฟังแม่ให้ดีนะ อย่าเอาใจไปผูกกับคุณเสือมาก เวลาจากจะได้ไม่เจ็บ"
คำพูดของแม่ทำให้ขนมจีนชะงัก ขณะที่เธอกำลังหยิบส้มเข้าปากแล้วก็เคี้ยวอย่างเชื่องช้า ผู้เป็นแม่วางมีดลงพร้อมหยิบทิชชูมาเช็ดมือไม้จนสะอาด ก่อนจะลูบแก้มพวงใสอมชมพูละเรื่องของลูกสาวอย่างถนอม
"ไม่ใช่ว่าลูกสาวของแม่ไม่สวยไม่ดี แต่เราสองแม่ลูกต่ำต้อยเกินจะคู่ควร วันที่พ่อของคุณเสือเขาเอ็นดูแม่ก็ถือว่าเป็นพระคุณใหญ่หลวง ตอนนี้เราก็ต้องชดใช้หนี้ที่เขาเคยออกเงินให้ ไม่รู้ว่าชาตินี้จะชดใช้หมดหรือเปล่า" แม่พูดด้วยสีหน้าเศร้าหมอง
