“เฮ่อ...ฉันจะคิดว่าเป็นแค่ฝันก็แล้วกัน” เพราะคิดว่ายังไงก็คงไม่ได้เจอกันอีก ก็เลยคิดจะตัดใจ ไม่อยากผูกพันกับเจ้านั่นให้เสียเวลา
ฉันเดินเข้าห้องน้ำอย่างเศร้าสร้อยเหมือนคนอกหัก เปิดฝักบัวปล่อยสายน้ำเย็นฉ่ำลงมาชำระล้างคราบใคร่บนร่างกายที่เต็มไปด้วยขนเสือ
“อืออ...อืออ” ยามลูบไล้เนินสวาทก็อดนึกถึงรสสังวาสแสนซ่านจากเสือโคร่งไม่ได้ รอยตราหอมหวานที่ติดตรึงอยู่ในวิญญาณ คงไม่อาจชะล้างด้วยน้ำบริสุทธิ์
“อืออ...ฉันจะลืมความสุขนี้ได้ยังไง”
สองเดือนต่อมา...
ฉันตัดสินใจตอบรับงานที่สถานพยาบาลสัตว์ของอุทยานเขาใหญ่ในตำแหน่งผู้ช่วยสัตวแพทย์ เพราะอยากจะเจอกับเขาอีกสักครั้ง
ที่สำคัญ...ลูกน้อยในท้องของฉันอยากจะไปอยู่ใกล้ป่า ฉันรับรู้ความต้องการของเขาได้
ตอนนี้ฉันท้องได้เกือบสามเดือนแล้ว ซึ่งใกล้จะคลอดเต็มที แม้หน้าท้องยังไม่เด่นชัดสักเท่าไหร่ แต่ความเคลื่อนไหวของเจ้าตัวน้อยแรงมาก
ใช่แล้ว...ฉันยัง
