"บ้ารักครับ" เป็นคำโบราณที่ทำใจคนฟังฟูฟ่อง จัสมินเชิดใบหน้าขึ้นน้อยๆ พร้อมกับการหลุดเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ
เขาทำเธอเขินอีกแล้ว ตาคนนี้นี่ อยู่ใกล้ทีไร ต้องหมั่นกุมหัวใจตัวเองเอาไว้ทุกทีเลย!
มือหมอเกี่ยวอาภรณ์ที่คนใต้ร่างสวมใส่ สลับกับการพรมจูบไปตามกรอบหน้างาม สำหรับลภัสจัสมินหอมไปทั้งตัว ไม่ว่าจะจับตรงไหน แตะตรงไหน ระหว่างเธอและเขามันก็เหมือนมีกระแสไฟที่ทำหน้าที่ส่งถึงกันและกัน
"ยกสะโพกขึ้นหน่อยครับ" คนถูกขอกัดปากตัวเองเบาๆ ถึงอย่างนั้นก็ยอมดันตัวขึ้น เปิดทางให้อีกคนดึงอาภรณ์ช่วงล่างของเธอออก ตามด้วยการเกี่ยวกางเกงในลายลูกไม้สีดำให้หลุดตามลงไป
ลภัสครางในลำคอแผ่วเบาๆ การเจอหน้ากันมากขึ้น พูดคุยและสัมผัสกันมากขึ้นไม่ได้ทำให้เกิดการเบื่อ มันกลับเป็นความรู้สึกโหยหา โหยหามากขึ้นไปทุกวัน
ชายหนุ่มหยัดตัวลุก ปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเองอย่างเร่งรีบ ไม่อยากผละออกจากคนตัวเล็กแม้เพียงเศษเสี้ยววิน
