คอนโดมิเนียมของลภัส
จัสมินปลดกระเป๋าสะพายข้างออกจากบ่าตามด้วยการวางข้าวของที่ซื้อมาไว้บนโต๊ะกระจกที่อยู่ใกล้ๆ ร่างกายที่เหมือนจะหมดแรงทรุดลงบนโซฟาตัวใหญ่พร้อมลมหายใจที่ถูกถอนออกมาแรงๆ
อุณหภูมิภายในห้องอุ่นกว่าที่คิดเอาไว้เหมือนกับว่าไม่มีใครอยู่ที่นี่แล้วส่งผลให้ดวงตากลมโตหันมองออกไปรอบๆ ห้อง
"คุณภัสคะ" เสียงหวานๆ พยายามเรียกหา คำตอบมันว่างเปล่าจนต้องดันตัวลุก
พบในวินาทีต่อมาคือห้องนอนว่างเปล่า ลภัสไม่อยู่ จัสมินจึงเลือกที่จะหมุนตัวไปยังตำแหน่งที่เธอเขียนโน๊ตทิ้งไว้ โน๊ตใบนั้นยังวางอยู่ในตำแหน่งเดิมแต่มันมีตัวหนังสือเพิ่มเติมขึ้นมาแค่นั้นเอง
'...ผมมีเคสด่วนครับ เสร็จธุระจะกลับมาทานมื้อเช้าที่มินทำครับ รักมินนะ'
เห็นแค่นั้นจัสมินก็ยิ้มกว้าง สิ่งแย่ๆ ที่เพิ่งจะเจอมาแทบหายเป็นปลิดทิ้ง หากจะใช้คำว่าเธอสามารถสลัดใบหน้าของอีกคนออกไปจากหัวได้ ก็คงไม่ผิดอะไร
จัสมินเดินเข้าไปล้างหน้าล้างตา
