“อร่อยเหมือนเดิมเลยค่ะ” จัสมินกรีดยิ้มพลางเคี้ยวตุ้ยก่อนจะกลืนโจ๊กอุ่นๆ รสชาติจากร้านดังที่โปรดปรานครั้งแล้วครั้งเล่า
ลภัสชดเชยระยะเวลาหลายวันที่เขาไม่ได้ดูแลคนรักด้วยกันปรนนิบัติจัสมินเท่าที่จะทำได้ อย่างน้ำส้มคั้นแก้วโตที่ตั้งอยู่บนโต๊ะฝั่งทางซ้ายมือของจัสมินก็เป็นเขาที่ทำขึ้นแบบสดใหม่ พอจัดการทุกอย่างจนเสร็จสรรพก็เป็นเวลาที่เขานั่งมองเธอทานอาหาร แค่ได้ยินเธอบอกว่าอาหารที่เขาซื้อมาอร่อยมาก แค่นี้เขาก็ดีใจมากแล้ว
“อยู่ในช่วงไตรมาสแรกมินต้องทานเยอะๆ นะ ทานผักและผลไม้บ่อยๆ ส่วนเรื่องนมบำรุงผมจะหามาเพิ่มให้ก็แล้วกัน”
“ก็คุณน่ารักแบบนี้จะให้ฉันทำใจหากต้องเลิกกับคุณได้ยังไงคะ”
“ผมจะทิ้งมินกับลูกได้ยังไงล่ะ มันไม่มีทางเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว”
“แม่เชื่อใจพ่อนะ” คนฟังยิ้มเก๋ อบอุ่นหัวใจแค่เข้าใจความหมายที่อยู่ในดวงตากลมสวย จัสมินแสดงออกให้เห็นว่าเธอขาดเขาไม่ได้ เหมือนที่เขาก็คงขาดเธอไม่ได้เหม
