“หนูขอตัวไปเข้าห้องน้ำได้ไหมคะ” จัสมินแทบไม่กล้ามองหน้าเจ้าของงานด้วยซ้ำ ตากลมๆ หยุดมองผู้ที่มีศักดิ์เป็นคุณย่าของลูกเธอตาละห้อย
หากเด็กน้อยในท้องสามารถรับรู้ได้ เธอก็อยากขอร้องอ้อนวอนย่าของหลานให้เมตตาเขา ถึงไม่รักก็ได้โปรดอย่าทำร้ายกันด้วยการแสดงออกถึงคำพูดเลย
คุณลัลนาพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะส่งสัญญาณให้รู้ว่าห้องน้ำไปทางไหน
จัสมินยกมือไหว้เจ้าของงานและคนที่พาเธอมาที่นี่เป็นการขอโทษก่อนจะก้มหน้าแล้วเดินออกมาจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว
“แล้วครอบครัวของหนูล่ะ พ่อกับแม่ทำธุรกิจอะไรเหรอ ถ้าเป็นคนที่ไม่ใกล้ไม่ไกลกันฉันก็อาจจะรู้จักนะ”
ทันทีที่รู้ว่าเธอไม่ได้มาจากครอบครัวในระดับเท่าพวกเขา สายตาคู่นั้นก็ดันเปลี่ยนผันในทันที จัสมินฝืนยิ้มขณะที่น้ำตาคลอเบ้า หยาดน้ำใสๆ คลายตัวใหญ่ขึ้นจนตาพร่า ก่อนจะได้ใช้หลังมือเช็ดออก ข้อมือเธอก็ถูกรั้งเอาไว้โดยที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัว
จัสมินหันมองที่เจ้าของการกระทำ
