“มิน”
หมับ~
คุณลัลนาวางมือสัมผัสที่เอวของจัสมินอย่างหวงแหนเมื่อคนดื้อด้านตั้งท่าจะเข้ามารั้งจัสมินอีกครั้ง ดวงตาคมกริบตวัดมอง จับจ้องให้รู้ว่าท่านเอาจริงแน่ถ้าอีกฝ่ายกล้าล้ำเส้น เลยเป็นคนขี้ขลาดที่ไม่กล้าขยับซ้ำ แค่ได้สบตาก็รู้แล้วว่าแม่ของหมอลภัสเอาจริง
จริงแบบที่เมื่อไหร่ที่เขากล้าเสี่ยง เขาต้องยอมรับจุดจบให้ได้เช่นกัน!
ขาสวยแทบก้าวไม่เป็นจังหวะ การกระทำที่แปลกไปของคุณลัลนาทำให้จัสมินเผลอคิดว่าเธอกำลังตกอยู่ในห้วงของความฝัน คนที่เกลียดเธอและไม่ได้คิดจะญาติดีกับเธอด้วยซ้ำกำลังปกป้องเธอในตอนที่เธอคิดว่าเธอกำลังยืนอยู่คนเดียวเพียงลำพัง ถูกทิ้งขว้างไม่ต่างจากคนไร้ค่าที่ไม่มีใครเอา
“เธอโอเคหรือเปล่า” จัสมินกระชับสองฝ่ามือเข้าหากันตามด้วยการหันกลับไปหาคุณลัลนาอีกครั้ง
“หนูคงแย่ ถ้าไม่ได้คุณช่วย”
“…”
“หนูไม่รู้ว่าคุณช่วยหนูเพราะอะไร แต่ขอบคุณมากนะคะ ขอบคุณจริงๆ ค่ะ”
“ผู้ชายคนนั
