EP.4
2095 คำ
"แฮ่ก.."
ฉันอ้าปากมองเรียวลิ้นของคุณสายฟ้าที่ผละออกไปหลังจากดึงดูดลิ้นฉันจนพอใจ เขาเลียริมฝีปากตัวเองและถอดเสื้อออกเผยให้เห็นมัดกล้ามเป็นลอนสวยตามหน้าท้องแกร่งของเขา ฉันกลืนน้ำลายลงคอเมื่อสายตาร้อนมองไปทั่วทั้งร่างกายฉันอย่างโลมเลีย
"อยากได้เท่าไหร่ก็คิดเอาผมคงไม่มีเวลาจำช่วย"
เขากระซิบบอกและกดจูบไปตามต้นคอฉันพร้อมขบเม้มสร้างรอยแต่การสัมผัสจากเขามันทำเอาฉันขนลุกชันพร้อมกับความรู้สึกเสียวกระสันอย่างที่ไม่เคยรู้สึกกับใคร...มีบ้างที่ฉันอาจได้ลิ้มรสของความหอมหวานแบบนี้แต่คุณสายฟ้าเขาต่างออกไป
"อ่า..อื้ออ"
ฉันซบไปจับต้นแขนตัวเองที่ถูกล็อคเข้าหากันอยู่ด้วยความเสียวซ่านเมื่อบราถูกเลื่อนขึ้นสูงก่อนมันจะถูกแทนที่ด้วยความอุ่นร้อนของริมฝีปากหยักแทน เขากดจูบและอ้าปากครอบงำพร้อมขยับลิ้นละเลงจนฉันหนีบขาเข้าหากันอย่างทรมาน
"อ๊าอึ่ก!"
เขาไม่ได้หยุดแค่นั้นเพราะหลังจากเขาดึงดูดเนินอกฉันจนมันแข็งเป็นไตเจ้าตัวก็ผละตัวขึ้นมองมันอย่างพอใจ ฉันอ้าปากหอบหายใจพลางปรือตามองคุณสายฟ้าอย่างห้ามความกระสันนี้ไม่ไหว
"แด๊ดดี้.."
"ว่าไงเด็กน้อย"
ริมฝีปากหยักยกยิ้มก่อนเขาจะเอื้อมมือไปหยิบถุงยางมาให้ฉันกัดที่ซอง ฉันกัดมันไว้แน่นก่อนมันจะถูกฉีกออกช้าๆผิวสัมผัสของถุงยางตกลงโดนปากฉันทันทีฉันจึงทำได้แค่เม้มปากไว้เพราะไม่กล้ากัด
"น่ารักจริงๆ"
"อื้อ.."
เรียวขาฉันถูกดันออกกว้างพร้อมร่างสูงที่แทรกตัวเข้ามาตรงกลาง คุณสายฟ้าถอนซับในฉันออกช้าๆและจ้องมองที่กึ่งกลางฉันราวกับจะกลืนกิน ฉันกลืนน้ำลายและกัดริมฝีปากมองเขาที่หยิบถุงยางลงไปใส่ให้ตัวเอง
ฟึ้บ..
"มัน.."
ฉันสูดลมหายใจและขยับถอยทันทีที่เห็นแก่นกายขนาดใหญ่ที่กำลังตั้งชัน เขาเหลือบมองฉันและเอียงใบหน้าไม่พอใจเพราะฉันที่กำลังจะหนี..มันใหญ่จนน่ากลัวแล้วฉันจะไม่กลัวได้ไงล่ะ!
"อย่าทำเหมือนไม่เคย"
เขาว่าเสียงนิ่งและดึงเอวเข้าไปหาพร้อมกับกดแก่นกายตัวเองเข้ามาทันทีไม่ได้ฉันได้เตรียมตัว
"อ๊ะ! มันเจ็บหนูเจ็บค่ะ"
พรึ่บ!
ฉันยกแขนขึ้นมายันหน้าอกคนที่กำลังโน้มลงมาหาไว้ทันทีพร้อมกับน้ำตาตัวเองที่กำลังไหลเพราะความเจ็บ คุณสายฟ้าขมวดคิ้วและถอนตัวตนตัวเองออกและมองฉันอย่างไม่เชื่อสายตา
"ทำไมยังซิ่ง?"
"ทำไมคะ หนูซิ่งไม่ได้หรออึ่ก.." ฉันตอบทั้งน้ำตาและหนีบขาตัวเองเข้าหากันแน่นมันเจ็บและแสบอ่ะ
"โทษทีเจ็บมากเลยหรอ?" เสียงเขาอ่อนลงเล็กน้อยขณะที่มือก็จับแขนฉันที่กำลังดันเขาไว้ออกไปไขว้กันบนหัวเช่นเดิมฉันจึงรีบพยักหน้าตอบแทน "งั้นก็เริ่มกันใหม่"
ฉันเบิกตามองเขาที่จู่ๆก็ขยับคุกเข่าและจับเรียวขาฉันแยกออกกว้าง เขาหยิบหมอนมาสอดใต้สะโพกฉันและขยับโน้มตัวเข้าหากึ่งกลางฉันเล่นเอาฉันร้องเสียงหลงเมื่อริมฝีปากร้อนกดลากลิ้นไปตามร่องสาวของฉันอย่างเชียวชาญ
"มะไม่ๆ ตรงนั้นมันสกปรก!"
"ใครสอนว่ามันสกปรก?" เขาถามและใช่นิ้วกดลากขึ้นลงสลับหนักเบาเล่นเอาฉันหวัดลั่นด้วยความทรมานและยิ่งเขาเขี่ยที่ติ่งสาวฉันยิ่งร้องทั้งน้ำตา "ถามว่าใครสอน?"
"มะไม่มีอ๊ะอืออ หนูเสียวอ๊า"
ฟึ้บๆๆ
เอวฉันยกเข้าหานิ้วร้อนที่กำลังเขี่ยที่ติ่งสาวตัวเองด้วยความเร็วและแรงจนฉันหวีดลั่นและขยับเอวตามนิ้วเขาอย่างกะพวกคลั่งเซ็กส์!
"มะไม่ไหว.."
"ทนหน่อย"
ฉันกัดฟันและกำมือเข้าหากันแน่นเมื่อเขาบอกและกดนิ้วเข้ามาช้าๆ ฉันอ้าปากก่อนจะกัดริมฝีปากตัวเองจนรู้สึกเจ็บแต่มันไม่เท่ากับความเจ็บที่เบื้องล่างของฉัน ฉันขยับตัวอย่างอึดอัดหลังจากนิ้วร้อนขยับสวนเข้ามาช้าๆ
"เจ็บไหม?"
"เจ็บยะหยุดได้ไหม.."
"ไม่"
ฟุ่บๆๆ
เขาตอบเสียงแข็งพร้อมขยับนิ้วร้อนตัวเองอัดกระแทกเข้าออกในจังหวะที่ทำเอาฉันร้องลั่นเพราะความเจ็บ จะจับอะไรก็ไม่ได้เพราะเขาล็อคแขนไว้มันเจ็บจนฉันร้องไห้แต่ไม่นานฉันกลับครางทั้งน้ำตา
"อ๊ะอ๊ะ มันเสียวช้า..ช้าหน่อย"
"เธอนั้นแหละช้าตอนนี้แทบจะขึ้นขยับเองแล้วมั้ง"
ฉันกัดปากมองคนใจร้ายที่กำลังด่าฉันทั้งน้ำตา เขามันใจร้าย! ฉันจับอะไรได้สักอย่างซึ่งพอยกมาดูมันคือเสื้อของเขาฉันจึงจับมันไว้แน่นและครางลั่นเมื่อตัวเองถึงจุดสูงสุด ร่างกายฉันกระตุกเกร็งพร้อมกับนิ้วร้อนที่ขยับวนไปมาภายในคล้ายพยายามจะขยายทางเข้าให้กว้างมากขึ้น
"แด๊ดดี้.."
"อืม?" เขาตอบรับเสียงเบาพร้อมกับขยับกดแก่นกายตัวเองถูไถไปตามร่องสาวฉันช้าๆเล่นเอาฉันส่ายสะโพกไปมาด้วยความเสียวซ่าน
"ทะทำหนูเบาๆได้ไหมคะ..นี่ครั้งแรกของหนู"
"นี่ยังเบาไม่พอหรอครับคุณหนู?"
ฉันกลืนน้ำลายลงคอเมื่อเขาประชดกลับพร้อมกับขบกรามแน่นคล้ายกำลังอดกลั้น ฉันหลบสายตาดุดันนั้นด้วยความกลัว
"หนูขอโทษ.."
"อ้าขาออก"
เขาสั่งเสียงเรียบฉัยจึงอ้าขาออกกว้างตามสั่ง มันกว้างมากแถมเขาขังสอดแขนมาใต้ข้อพับยกมันขึ้นสูงอีก ฉันเม้มปากหลับตาแน่น
"ลืมตา"
"มะ.."
"อย่าขัดใจผม"
ฉันสะอื้นเบาๆก่อนจะค่อยๆลืมตาขึ้นมองหน้าเขาทั้งน้ำตา คุณสายฟ้าจ่อแก่นกายตัวเองลงมามากขึ้นพร้อมกับความจุกเสียวที่แล่นเข้าหาแต่..จะหลบสายตาเขาก็ไม่ยอมจะหลับตาก็ไม่ได้ เขาให้ฉันมองเขา..มองเวลาเขาค่อยๆกดตัวตนตัวเองเข้ามา
สวบ!
"อื้ออ ฮึก!"
"อ่า..อย่าเกร็ง!" ฉันส่ายหน้าไปมาอย่างทำอะไรไม่ถูกและหูมันแทบจะไม่ได้ยินในสิ่งที่เขาสั่งด้วยซ้่ำ ความคับแน่นของเขามันทำเอาฉันจุกและเจ็บจนมึนไปหมด "ไอรีน!"
"หนูเจ็บพี่ไม่ฟังหนูเลยหนูบอกว่าหนูเจ็บจะตายอยู่แล้ว!"
"เจ็บก็ต้องทนเธอไม่รู้หรอกว่าผมเจ็บกว่าเธอขนาดไหน!"
ฉันลืมตาขึ้นมองคุณสายฟ้าอย่างไม่เข้าใจเมื่อเขาตวาดใส่แบบนั้น เขากดจูบฉันด้วยสัมผัสหยาบโลนราวกับสัตว์ป่าพร้อมกระแทกเข้าใส่ฉันราวกับกำลังทำโทษ ฉันกรีดร้องและอ้อนวอนให้เขาเบาแต่เขาก็ไม่ฟัง เขาเป็นอะไรก็ไม่รู้..รึเพราะพ่อฉันโกงเขามากเลยทำให้เขามาลงกับฉันรุนแรงขนาดนี้?
.
.
ปึ่กปึ่กปึ่ก!!
"พะพอแล้ว..นะหนูไม่ไหว"
"อีกนิด"
ผมกดไหล่เล็กลงแนบไปกับเตียงขณะที่แก่นกายก็อัดกระแทกใส่ไม่หยุดจนร่างบางกระเพือมไปตามแรงอารมณ์ของผม ไอรีนที่กำลังพยายามยันแขนไปกับเตียงหันมองผมทั้งน้ำตาขณะที่ผมก็จับเอวเธอไว้พร้อมกระแทกอัดใส่ในจังหวัดสุกท้ายอย่างแรงจนเธอกรีดลั่นพร้อมกับผมที่เสร็จพร้อมๆกัน
พรึ่บ..
ให้ตาย..ผมยันตัวขึ้นมองแผ่นหลังบางที่เต็มไปด้วยรอยคิสมาร์ก ไอรีนสลบไปแล้วขณะที่ผมได้แต่มองแผ่นหลังบอบบางด้วยสายตานิ่งเรียบผมหยิบกุญแจมาปลดกุญแจมือให้ก่อนขยับออกมาถอดถุงยางอันที่สี่ทิ้งลงพื้นและหยิบผ้าห่มสบัดไปคลุมตัวเธอที่กำลังหลับไหลให้
ติ๊ดๆ
ผมหยิบกางเกงมาใส่และเดินออกมาจากห้องนอนตามเสียงของโทรศัพท์ที่ยังดังไม่หยุดมาที่ห้องทำงาน
"ฮัลโหล"
(คุณสายฟ้าคะเรื่องที่คุณให้ตามเรียบร้อยแล้วนะคะ)
"ได้อะไรมาบ้าง" ผมถามกลับและดูนาฬิกาที่บอกเวลาเกือบจะสองทุ่มแล้ว..ผมใช้เวลากับไอรีนไปเกือบห้าชั่วโมงได้
(เจอคุณชัยแล้วค่ะตอนนี้เขาอยู่เกาหลีอยู่โซลเลย)
"แล้วเขาไปทำอะไรที่โซล?"
(เข้าบ่อนค่ะ)
"เฮอะ"
ผมหัวเราะเบาๆและหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบขณะที่กำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานตัวเอง..ตลกดีว่ะลูกวิ่งหน้าวิ่งหลังทำทุกอย่างไม่ให้แม่ต้องเข้าคุกแต่พ่อเสือกไปเข้าบ่อน
(ให้จัดการเลยไหมคะ?)
"ไว้ก่อนผมอยากให้ตามดูไปเรื่อยๆ...อยากเห็นมันพินาศกว่านี้น่ะ"
(ค่ะบอส)
ผมวางสายและพ่นควันบุหรี่ออกทางปากช้าๆพร้อมกับมองมันนิ่งๆ...ถ้าเอาพ่อกลับมาตอนนี้มันก็ไม่สนุกสิ โคตรชอบเวลาที่ลูกไก่ตัวน้อยๆมันวิ่งวนในกำมือผมไม่บีบให้มันตายทีเดียวหรอกผมอยากให้มันทรมานมากกว่านี้..คิดแล้วมันสะใจเป็นบ้า
วันต่อมา
พรึ่บ..
ปวด..ความรู้สึกแรงที่ทำให้ตื่นนี่มันทรมานจัง ฉันลืมตาขึ้นมองห้องที่เต็มไปด้วยแสงสว่างก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นนั่งอย่างยากลำบาก ฉันก้มมองชุดนอนที่อยู่บนตัวตัวเองและมองรอบๆเตียงที่ไม่ได้รกเหมือนมีพายุอย่างงงๆ
"นี่เขาเก็บหมดเลยหรอ"
แถมยังเปลี่ยนชุดให้ฉันอีก..
ก็อคๆ
"คะ..เข้ามาเลยค่ะ"
ฉันตอบรับเสียงเคาะประตูอย่างงงๆพร้อมกับประตูที่เปิดออก ฉันขมวดคิ้วมองคนที่ดูคล้ายแม่บ้านตรงหน้าอย่างไม่เข้าใจเธอก้มหัวให้และยิ้มให้บางๆขณะที่ฉันก็ทำได้แต่พยักหน้าคืน
"คุณสายฟ้าให้ดิฉันมาดูแลคุณไอรีนในเช้านี้ค่ะ อยากทานอาหารเช้าเลยไหมคะ?"
"เอ่อ..คือคุณสายฟ้าไปไหนหรอคะ?"
"เข้าบริษัทแต่เช้าแล้วค่ะ" แต่เช้า..ฉันหันมองนาฬิกาที่บอกเวลาเกือบสี่โมงเช้าด้วยความตกใจก่อนจะหันมองเธออีกครั้งอย่างทำอะไรไม่ถูก "งั้นเดี๋ยวดิฉันจัดโต๊ะอาหารรอนะคะ"
"ค่ะ ขอบคุณนะคะ"
"ค่ะ"
เธอว่าพร้อมกับก้มหัวและเดินออกไปปิดประตูให้ขณะที่ฉันก็ได้แต่นั่งงง..นี่อย่างบอกนะว่าเธอเป็นคนเปลี่ยนชุดให้ฉันด้วย ฉันถอนหายใจเบาๆแม้จะอายมากแต่มันคงเปลี่ยนอะไรไม่ได้แล้ว ฉันค่อยๆลุกอย่างยากลำบากเพราะความจุกเสียดที่ยังคงตึงที่ท้องน้อยอยู่
"เจ็บ.."
สัมผัสรุนแรงเมื่อวานยังไม่จางหายเลย ฉันเดินมามองตัวเองที่กำลังยืนอยู่หน้ากระจกอย่างเหนื่อยล้า...รอยเต็มคอไปหมดยิ่งช่วงเนินอกยิ่งเยอะ
ติ๊ดๆๆ
ฉันที่เพิ่งเเดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากอาบน้ำเสร็จเดินมาหยิบโทรศัพท์ตัวเองทันทีและกดรับ
"ฮัลโหลว่าไงตาล?"
(ว่าไงหรอ กูไหมต้องว่าไงมึงหายไปไหนมาทั้งคืน??)
"เอ่อ.."
(แม่มึงโทรหาแล้วมึงไม่รับเลยโทรหากูและมึงก็ไม่บอกกูว่ามึงไปไหนเนี้ย)
"โทษที เดี๋ยวกูรีบไปหาแม่ก่อนนะไว้เราค่อยคุยกัน"
(เออรีบเลย!)
ฉันรีบใส่เสื้อผ้าตัวเองที่แม่บ้านซักมาวางไว้ให้และเดินออกมาจากห้องนอนทันที
"คุณไอรีนอาหารพร้อมแล้วค่ะ"
"ขอโทษนะคะ ขอโทษจริงๆพอดีหนูต้องรีบไปหาแม่น่ะค่ะ"
"เอ่อคุณไม่แจ้งคุณสายฟ้าก่อนหรอคะ?" ฉันขมวดคิ้วมองก่อนจะส่ายหน้าไปมา
"เขาไม่ได้บอกให้แจ้งนะคะ หนูต้องไปแล้วค่ะขอบคุณที่ดูแลนะคะ"
ฉันยกมือไหว้เธอที่ยังยืนงงอยู่ก่อนจะรีบเดินมาเข้าลิฟท์พร้อมกับมือที่กำลังถือหนังสือสัญญาอยู่...อย่างน้อยคืนนี้ฉันก็ได้เงินมากแล้วแหละถึงมันจะยังไม่ได้ถึงเศษเสี้ยวที่เป็นหนี้เขาก็ตาม
- ผู้เขียน
