ตอนที่ 49
คืนจันทร์เพ็ญ 2
"โอ้ละหนอ พอแต่เปิดผ้าม่านกั้ง ออกมานั่งให้แนมเห็น...... ......ได้ฟังเสียงฟ้าฮ้อง กุ้มพุ้นกุ้มพี้ พี่หมอลําคึดฮอดน้อง อยากเห็นหน้า เจ้าอยู่ไส คำเอ้ย....."
(โอ้ละหนอ แค่เพียงผ้าม่านที่กั้นไว้ แล้วออกมานั่งให้มองเห็น.... แล้วฟังเสียงฟ้าร้องตรงนั้นตรงนี้ พี่หมอลำคนนี้ก็คิดถึงน้อง อยากเห็นหน้า เจ้าอยู่ที่ไหนหนอดวงใจของข้า?...)
เสียงพ่อพลายน้อย พระเอกหมอลำคณะอีสานบันเทิงศิลป์ บรรเลงขึ้นเรียกเสียงฮือฮาจากแฟนเพลงสาวน้อยใหญ่ที่อยู่หน้าฮ้าน(เวที)ที่เอาเสื่อสาดมาปูรอกันตั้งแต่หัวค่ำ เสียงหมอลำที่แสนไพเราะผสานกับเสียงแคนนั้น เหมือนดั่งเป็นมนต์สะกดให้ทุกคนรวมทั้ง การะเกด มุ่งความสนใจไปยังเวทีหมอลำด้านหน้า
จเร คอยเดินตามและดูแลเธออยู่ไม่ห่าง แถมยังซื้ออีโต่งคั่ว(ตั๊กแตนคั่ว) และขนมหูช้าง ( ขนมที่ทำจากแป้งข้าวเจ้า ตีให้เป็นแผ่นบาง ๆ แล้วปิ้งบนเตาถ่านอ่อน ๆ ) มาให้เธอไว้ค่
