ตอนที่ 17
กลิ่นการะเกด
จเร เปิดประตูเข้ามาในห้องนอนด้วยความระมัดระวัง ร่างบางพลิกไปมาอย่างกระสับกระส่าย ใบหน้าสวยที่หลับตาพริ้มส่ายไปมาและเต็มไปด้วยเหงื่อเปียกชื้น ชายหนุ่มย่อกายลงนั่งข้างๆ เสียงครางจากริมฝีปากจิ้มลิ้มทำให้เขาตระหนักได้ว่า จิตของเธอวนเวียนไปยังนิมิตรที่แสนมืดมิดแห่งนั้นอีกแล้ว
"ฮือ ชะ..ช่วยด้วยๆ"
มือเล็กประกายขึ้นไปมา เหมือนพยายามไขว่คว้าอะไรบางอย่าง จเรรวบมือนั้นมาโอบกุมไว้ก่อนจะจรดนิ้วชี้ยังหน้าผากมน ริมฝีปากหยักสวยพึมพำอะไรบางอย่างอยู่เพียงครู่ แล้วโน้มหน้าหล่อเหลาลงไปเป่าพ่นคาถาเป็นวงกลม
"ชู่ว์!! หลับซะคนดีของข้า เจ้าจะไม่ฝันร้ายอีกแล้วเมื่อนอนอยู่ข้างข้า"
“อือ”
ใบหน้างามส่ายไปมาแต่ยังคงจมดิ่งอยู่ในห้วงนิทรา ร่างนุ่มบดเบียดเข้าหากายาแกร่ง ก่อนเสียงพึมพำในลำคอจะเงียบลงและนิ่งสงบอยู่กับอกกว้างของจเร วงแขนแข็งแรงโอบกำชับให้ร่างของเขาและเธอสัมผัสกันแนบแน่นยิ่งขึ้น แ
