สะดุดรักมาเฟียร้าย

ป้องกัน

"คุณเป็นผู้หญิงของผม ห้ามอ่อยผู้ชายคนไหนอีก"

กวินบอกก่อนที่เขาจะเดินออกจากห้องไป

ม่านฟ้าทรุดลงนั้งกับพื้นเธอนั้งกอดเข่าร้องไห้อยู่ตรงนั้น

พอเวลาผ่านไปเธอก็ลุกขึ้นเดินเข้าไปอาบน้ำ เธอใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำนานพอสมควร พอออกมาก็พบว่าข้าวของ ของเธอบางส่วนว่างไว้ในห้องแต่งตัว เธอเปิดของที่ถูกแพ็คมาอย่างดี เธอหยิบออกมา

แค่ที่เธอจะใส่ เพราะเธอไม่รู้ว่าเธอจะเอาของออกไปไว้ไหน

แล้วก็มีเสียงเปิดประตูเข้ามา ไม่ต้องหันไปมองเธอก็รู้ว่าต้องเป็นเขา

"เดี๋ยวผมจะออกไปทำงานคุณก็อยู่บ้านจัดข้าวของไปก่อนตู้ทางนู้นว่าง"

"ค่ะ"

เธอตอบรับเขาสั้นๆ กวินเดินเข้าห้องน้ำไป ม่านฟ้าก็เก็บของของเธอไปเงียบๆ

กวินออกจากบ้านไปแล้วของเธอมีนิดเดี๋ยวเก็บแปบเดียวก็เสร็จ

เสร็จแล้วเธอก็ไม่รู้จะทำอะไร เธอเก็บตรงนั้นทำตรงนี้ ดูแล้วบ้านเขาสะอาดเป็นระเบียบไปหมด คงมีแม่บ้านเข้ามาทำให้อยู่ประจำ เธอเดินสำรวจไปรอบๆบ้าน ที่มีสวนยอมสนามหญ้าทุกมุมของบ้านถูกออกแบบมาให้ดีดูแล้วสบายตา บ่งบอกว่าเจ้าของต้องรักบ้านมาก

เธอเดินเข้ามาในบ้านหยิบหนังสือที่ชั้นหนังสือมาเปิดอ่าน แล้วมันก็หน้าสนใจมาก เธอเดินเข้าไปหยิบแว่นสายตา เพราะเธอสายตาสั้นนิดหน่อยเวลาอ่านหนังสือต้องมีตัวช่วย เธอนั้งอ่านหนังสือเพลินจนถึงเย็น รู้ตัวอีกทีก็เย็นมากแล้ว เธอมองดูนาฬิกาบอกเวลาว่าหกโมงเย็นแล้ว แต่กวินก็ยังไม่กลับมา และเธอก็ไม่รู้ว่าเขาจะกลับมากินข้าวที่บ้านหรือเปล่า

มองออกไปข้างนอกก็เจอเหล่าลูกน้องของเขาออกมานั้งคุย ออกกำลังกายกันครึกครื้น บ้านที่เห็นคงเป็นของลูกน้องเขาสินะ

ม่านฟ้าเดินเขาไปในครัวเธอหยิบบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปออกมาใส่น้ำร้อน แล้วก็นั้งกินไปเงียบๆคนเดียว จนฟ้ามืดเขาก็ยังไม่กลับมาม่านฟ้าเข้าไปอาบน้ำแล้วก็ออกมาหยิบหนังสือเข้าไปนอนอ่านในห้องจนหลับไป

กวินกลับเขามาก็ดึกมากแล้ว เขาเปิดประตูเขามาเห็นว่าเธอหลับไปแล้วโดยมีหนังสือวางอยู่ข้างๆ เขาเข้าไปอาบน้ำแล้วมานอนลงข้างๆเธอเขาหยิบหนังสือออกมาวางไว้ที่โต๊ะข้างเตียงและค่อยๆเอาแว้นตาออกให้เธอ เขาขยับเข้าไปใกล้ๆกลิ่นหอมอ่อนๆจากตัวเธอมันทำให้ความเหนื่อยล้าหายไปทันที เขาสอดแขนเข้าไปใต้ไหล่ของเธอ

ม่านฟ้าขยับตัวหันมาอยู่ในอ้อมกอดของเขาพอดี กวินยิ้มอย่างพอใจแล้วเขาก็หลับไป

เช้าวันต่อมา...

ม่านฟ้าพบว่าตัวเองตื่นมาในออมกอดของเขาอีกแล้วและที่สำคัญเธอเป็นคนนอนกอดซุกหน้าอยู่กับอกเขา

เธอค่อยๆขยับตัวออกจากเขา เธอกำลังจะหันหลังลงจากเตียง แต่ถูกเขารวมเอวบางแล้วดึงเข้ามากอดไว้จากด้านหลัง

"ว้ายยย"

"นอนกอดผมทั้งคืนพอตื่นแล้วจะหนีหรอ"

เขากอดเธอไว้แน่นแถมยังยกขาขึ้นก่ายเธอไว้อีกด้วย

"เอ้ออ..ฟ้าแค่ไม่อยากรบกวนเวลานอนของคุณ"

"งั้นผมขอนอนต่ออีกหน่อย"

"ป...ปล่อยฟ้าก่อนสิค่ะ"

"อยู่นิ่งๆ"

เขาบอก ม่านฟ้านอนตัวแข็งทื่อไม่กล้ากระดิกจนเธอได้ยินเสียงหายใจของเขาดังขึ้น

(เขาหลับไปแล้ว)

แต่เธอก็ไม่กล้ากระดิกตัวอยู่ดี

กวินตื่นมาอีกทีก็สายแล้ว พบว่าหมอนข้างนิ่มๆของเขาหายไปแล้ว เขาลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำทำธุระส่วนตัวเสร็จก็เดินออกไปข้างนอกพบว่าม่านฟ้ากำลังเตียมอาหารเช้าอยู่ในครัว

"รับอาหารเช้าเลยไหมคะ"

กวินพยักหน้า เธอยกถาดของเข้าที่มีอาหารเช้ากับกาแฟดำมาว่างให้เขา แล้วเธอก็ไปยกมาอีกถาดสำหรับตัวเอง

"ทานข้าวเสร็จผมจะพาไปซื้อของอยากได้อะไรก็จดไปก็แล้วกัน รวมทั้งของใช้ในบ้านด้วย"

"ค่ะ"

ระหว่างนั้งรถออกจากบ้านเสียงโทรศัพท์ม่านฟ้าก็ดังขึ้น

Rrrrrrrr

(ป้าพา)

เธอหันไปมองหน้ากวินแวบหนึ่งกดจะกดรับโทรศัพท์

[สวัสดีจ้ะป้า]

[ฟ้า...ป้าขอบใจมากนะลูก]

[ขอบใจ...?]

เธอขมวดคิ้วด้วยความไม่เข้าใจ

[ก็ขอบใจเรื่องบ้านไงลูก แฟนฟ้าจัดการให้ทุกอย่างเลย]

[แฟนหรอคะ]

เธอหันไปมองหน้ากวิน แล้วเขาก็มองเธออยู่แล้ว

[ก็พ่อกวินไง เขาใจดีมากเลยนะ ฟ้าต้องดูแลเขาดีๆนะลูก ลุงกับป้าเองก็หายห่วงที่หนูได้เจอคนดีๆ]

[เออ..จ้ะป้า แล้วลุงละคะกินข้าวเช้ากับอะไรกัน]

ม่านฟ้าพยายามเปลี่ยนเรื่องเธอไม่อยากให้ลุงกับป้าเข้าใจผิดไปมากกว่านี้

[ลุงก็อยู่นี้แหละจ้ะ เมื่อเช้ากินข้าวกับแกงส้มลุงกินข้าวได้เยอะเลย ขอบใจหนูมากๆนะลูก ถ้าไม่มีหนูไม่รู้ว่าลุงกับป้าจะเป็นยังไง]

[อย่าพูดอย่างนั้นสิค่ะ ฟ้าต่างหางถ้าไม่มีลุงกับป้าฟ้าคงไม่เป็นฟ้าทุกวันนี้]

[งั้นป้าไม่รบกวนแล้วนะลูก ฝากขอบคุณพ่อกวินด้วยนะลูก]

[จ้ะป้า ฟ้ารักลุงกับป้านะคะ]

[จ้ะ..ลุกกับป้าก็รักหนู]

แล้วสายก็ตัดไป

"ขอบคุณนะคะ"

"เรื่อง..?"

"เรื่องบ้านป้าพา"

"ผมทำอะไรหวังผลเสมอ"

"ค่ะ แต่ยังไงก็ต้องขอบคุณคุณอยูดี"

ถึงเวลาแล้วสินะม่านฟ้ามองออกไปนอกหน้าต่างรถอย่างเหม่อลอย ชีวิตหลังจากนี้ของเธอจะเป็นยังไง

"คุณกวินคะ ในหนึ่งปีที่เรามีอะไรกัน

คุณจะป้องกันยังไงคะ"

"ป้องกัน"

กวินทวนคำถามของเธอ

"เออ...ฟ้าหมายถึงคุณจะใส่ถุงยางอนามัยทุกครั้งที่เรามีอะไรกันได้ไหมคะ"

ม่านฟ้าทำใจแล้วกับสิ่งที่เธอต้องเจอ ในเมื่อหนีไม่ได้ก็ต้องป้องกันตัวเองให้ดีที่สุด

กวินดึงเธอเขามาชิดตัวเขา

"ผมไม่ชอบใส่ถุงยางมันไม่ได้อารมณ์"

เขากระซิบข้างหูของเธอ เขารู้สึกหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูกที่เธอทำเหมือนรังเกียจเขา ปกติเขานอนกับผู้หญิงคนไหนเขาจะใส่ป้องกันทุกครั้ง แต่กับเธอ

ความรู้สึกมันไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นที่เขาเคยนอนด้วย

"งั้นฟ้าว่าเราไปตรวจเลือดกันก่อนดีไหมคะ คุณเองก็จะได้มั่นใจในตัวฟ้าด้วย"

กวินมองหน้าเธอ

(สมกับเรียนหมอจริงๆ)

"ได้ม่านฟ้า ไอ้บอลไปโรงพยาบาล"

ท้ายประโยคเขาหันไปสั่งคนขับรถด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิด

"ครับนาย"

ใช้เวลาไม่นานก็มาถึงโรงพยาบาลเอกชลชื่อดังแห่งหนึ่ง

"สวัสดีค่ะ ไม่ทราบว่าเป็นอะไรมาคะ"

เจ้าหน้าที่สาวหน้าเคาน์เตอร์รีบทักทายต้อนรับ

"มาตรวจเลือดครับ"

"ทั้งสองท่านเลยหรือเปล่าคะ"

"ครับ"

"งั้นรบกวนเชิญทางนี้เลยค่ะ"

แล้วทั้งสองก็ถูกพาไปพบคุณหมอ

"สวัสดีครับมาตรวจเลือด เรื่องอะไรครับ"

"หาโรคครับที่สามารถติดต่อกันทาง เพศสัมพันธ์ได้"

กวินพูดแบบไม่อ้อมค้อม ม่านฟ้านั้งตัวตรงถึงแม้จะรู้สึกเขินๆอยู่ก็ตาม แต่มันก็ถือว่าเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว

คุณหมอเข้าใจทันที

"งั้นเดี๋ยวเชิญที่ห้องเจาะเลือดได้เลยนะครับ แล้วนั้งรอ ประมาณ 15-20นาทีผลถึงจะออกครับ"

20นาทีผ่านไป

"ผลเลือดออกแล้วนะครับ ทุกอย่าปกติ"

คุณหมอส่งใบผลตรวจให้ทั้งสอง

ม่านฟ้าเอาผลเลือดขึ้นมาอ่านดู

"คุณหมอค่ะ ดิฉันอย่ากปรึกษาเรื่องคุมกำเนินที่มีผ่านผิดพลาดน้อยที่สุด"

ม่านฟ้าพูดขึ้น กวินหน้าตึงขึ้นมาทันที

"ได้ครับ การคุมกำเนิดก็มีหลายแบบ แต่ที่จะมีผลข้างเคียงน้อยที่สุด แนะนำแบบฉีดดีกว่านะครับ"

"ค่ะ งั้นดิฉันขอคุมกำเนินเลยได้ไหมค่ะ"

"ได้ครับแต่เราต้องตรวจให้แน่ใจก่อนว่าไม่ตั้งภรรค์แน่นอน ถ้าผลออกมามาปกติก็เริ่มได้เลยครับ"

"ค่ะ งั้นตรวจได้เลยค่ะ"

กว่าจะออกจากโรงพยาบาลก็เกือบเที่ยงแล้ว กวินไม่พูดไม่จา

"ไปไหนต่อครับนาย"

"ไปซื้อของต้องไปซื้อที่ไหนว่ะ"

"เออ..ครับไปห้างต่อเลยนะครับ"

"เอ้ออ..หรือมึงจะไปวัด"

"ไปห้างครับ...!!!"

บอลที่ได้รับมอบหมายให้ขับรถในวันนี้รู้สึกว่าฤกษ์ไม่ดีเท่าไหร่

(เมื่อเช้ากูก้าวขาไหนออกจากบ้านว่ะ)

Rrrrrrrrr

ระหว่านนั้งรถอยู่เสียงโทรศัพท์ของม่านฟ้าก็ดังขึ้น

(พี่จันทร์)

เธอเห็นว่าเป็นเพื่อนรุ่นพี่ที่ทำงานด้วยกันคงไม่มีอะไร ก็เลยกดรับสาย

[ค่ะ..พี่จันทร์]

[ฟ้าอยู่ไหน...เห็นผู้จัดการบอกฟ้าลาออกไปแล้วหรอแล้วฟ้าไปทำงานที่ไหน]

[เรื่อนมันยาวค่ะพี่จันทร์เดี๋ยวเราค่อยคุยกันนะคะ]

[ก็ได้ๆ...เออ..ฟ้าคุณไตรภพเขามาขอเบอร์ฟ้ากับพี่ด้วยแหละ]

[แล้วพี่จันทร์ว่าไงละค่ะ]

[พี่ให้ไปแล้ว เขาบอกว่าเขาจะโทรให้ฟ้าไปทำงานกับเขาพี่ก็เลยให้ไป]

[ค่ะ..ไม่เป็นไรงั้นแค่นี้ก่อนนะคะพี่จันทร์]

[จ้ะ]

แล้วม่านฟ้าก็กดว่างสายไป

กวินจับโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วโทรออก

"ไอ้โตมึงจัดการไล่พนักงานปั๊มที่ชื่อจันท์ออกให้กูที"

ม่านฟ้าตาโต รีบกระโดดไปใกล้เขา

"ไม่นะคะ...คุณกวินฟ้าขอร้อง"

ม่านฟ้าจับเเขนเขาไว้

โตมรที่ได้ยินเสียงม่านฟ้าเข้ามาในโทรศัพท์เริ่มไม่แน่ใจว่าจะเอายังไง

"เออ...นายครับสรุปว่ายังไงดีครับ"

"กูสั่งว่าไง"

แล้วกวินก็ตัดสายไป

"ฟ้าขอร้องอย่าไล่พี่จันทร์ออกเลยนะคะ

ฟ้าสัญญาว่าจะไม่คุยกับคุณไตรภพ และจะเชื่อฟังคุณทุกอย่าง"

"แน่ใจ"

"แน่ใจค่ะ"

"หึ...พูดอะไรไว้ก็ทำให้ได้ก็แล้วกัน"

กวินหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดข้อความลงไปในโทรศัพท์แล้วส่งให้มือขวาของเขา