เธอแอบสะดุ้งตอนถูกวาคีลเรียกเสียงเข้ม ทว่าในเวลาต่อมาเธออมยิ้มแล้วว่ายน้ำเล่นต่อ โดยไม่สนใจอะไร หึงเลย หึงเยอะๆ นี่แหละคือสิ่งที่เธอต้องการ อยากรู้เหมือนกันว่าวาคีลจะทำยังไงต่อ ถ้าเธอไม่ยอมขึ้นจากสระว่ายน้ำ
ความดื้อรั้นของมิวนิคทำให้วาคีลโกรธจัด ชายหนุ่มพยายามสูดอากาศเข้าเต็มปอดเพื่อระงับโทสะ ก่อนที่เส้นความอดทนจะขาดผึง มุมปากหยักเหยียดยิ้ม ก่อนจะหยัดกายขึ้นเต็มความสูงแล้วเดินออกไป ทิ้งให้คนตัวเล็กมองตามด้วยความงงงวย
คิดว่าเขาจะทำมากกว่านี้ ที่ไหนได้เดินหนีไปดื้อๆ ให้ตายสิ…
เธอรีบขึ้นจากสระว่ายน้ำ คว้าเสื้อคลุมมาสวมใส่แล้วเดินตามวาคีลไปอย่างรวดเร็ว เมื่อกี้เห็นหลังแวบๆ ตอนนี้หายไปไหนแล้วไม่รู้
“หายไปไหนแล้ว” เธอยืนพูดพึมพำคนเดียว จังหวะหันหลังกลับเธอเผลออุทานร้องเสียงหลง
“ว๊าย!” วาคีลยืนอยู่ข้างหลังเธอตอนไหนไม่รู้
“มะ…มายืนตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่”
ขวัญเอ๊ย ขวัญมา หัวใจเธอเต้นรัวๆ เล
