หลายวันต่อมา
“ที่นี่สวยจัง…” เธอเดินออกมายังระเบียงของที่พัก สองมือจับราวระเบียง พร้อมกับขยับริมฝีปากพูดออกมาอย่างตื่นเต้น
วาคีลมาดูงานที่ชลบุรี เธอจึงขอมาด้วย เพราะเขาบอกว่าจะไปสามวัน ไม่ได้เจอเขาตั้งสามวันเธอคงเหี่ยวเฉาแย่เลย แค่หนึ่งวันก็คิดถึงจะแย่แล้ว พอเขาอนุญาตก็จัดเตรียมชุดบิกินี และชุดต่างๆ มาเต็มกระเป๋า ราวกับมาเป็นอาทิตย์เลยทีเดียว
ปกติเธอมาทะเลบ่อย หากแต่ครั้งนี้แตกต่างออกไปเพราะมากับวาคีล เธอตื่นเต้นสุดๆ เลยละ
“ชอบเหรอ?”
“ชอบมากกก ที่พักสวย ห้องก็สวย แถมวิวดีอีก”
เขายืนมองมิวนิคพลางยิ้มมุมปาก ครั้งล่าสุดที่เขาเห็นมิวนิคยิ้มกว้างแบบนี้คือตอนไหนนะ…
“แต่อันที่จริงชอบทุกที่เลย ถ้าได้ไปกับคนพิเศษ” และคนพิเศษคนนั้นคือวาคีลยังไงล่ะ
วาคีลฟังแล้วใจกระตุก และเป็นฝ่ายเบือนใบหน้าหนีไปจากสายตาคู่นั้นของมิวนิค กลับไปแกล้งเก๊กขรึมเหมือนเดิม
“รีบเตรียมตัว ฉันจะพาไปกินข้าว”
“ได้ยินมา
