เธอคิดว่าตัวเองตายไปแล้วซะอีก…
นั่นเป็นความคิดแรกที่ฉายเข้ามาในหัว หลังจากสมองกลับมาประมวลผลอีกครั้ง แสงสว่างที่สาดส่องเข้ามาทำให้เธอรู้สึกแสบตาจนยากที่จะลืมตาขึ้นมา
ยังคงรู้สึกปวดหัว แต่ทุเลาจากเดิมมาก เธอกรอกดวงตามองรอบตัวอย่างช้าๆ กระทั่งสะดุดตาเข้ากับแผ่นหลังของวาคีล ที่กำลังยืนคุยกับผู้ชายคนหนึ่ง ก่อนจะหันกลับมามองเธอ หลังจากผู้ชายคนนั้นพยักหน้าพร้อมกับมองมาที่เธอ
วาคีลเดินเข้าไปหามิวนิคด้วยความเป็นห่วง ตอนที่ได้รับสายของมิวนิค ตอนนั้นกะไม่รับเพราะคิดว่าคงแกล้งอะไรอีกแน่ๆ แต่พอฉุกคิดขึ้นมาได้ว่า อยู่ใกล้กันแค่นี้จะโทรมาทำไมจึงรับสาย พอได้ยินน้ำเสียงสั่นเครือจากปลายสาย วินาทีนั้นหัวใจพลันกระตุกวูบ รีบวางสายแล้วไปหาเธอทันที
ภาพมิวนิคกำลังหมดสติต่อหน้าต่อตา ทำใจเขาหายวาบ รีบโทรเรียกหมอมาที่นี่เพื่อดูอาการมิวนิค โชคดีที่เธอไม่เป็นอะไรมาก
“รู้สึกเจ็บตรงไหนรึเปล่า”
“ปวดหัว”
“จุดอื่น
