ตอนที่.5🌻 [ก้านคอ💥]
1270 คำ
ซู่ ซ่าาา
รำพึงแทบล้มทั้งยืนเมื่อแสงถอดกางเกงงัดท่อนลำใหญ่ออกมาแล้วฉี่รดตู้เพลงคาราโอเเกะในร้านจนพัง
เพล้ยง!
กลิ่นเหล้าคละคลุ้งทั่วร้าน รำพึงหยิบขวดเหล้าที่วางใกล้ฟาดลงที่หัวศีรษะของแสงจนล้มลงไปกองกับพื้นพร้อมเศษแก้วแตกกระจาย
ห้องนอนหลังร้าน
"โอ้ยยย ซี้ดส์ อ๊าา" เสียงซี้ดซ้าดแสงดังเป็นจังหวะ สายตากร้าวจ้องเข็มงกัดฟัดกรอด
"พี่ต้องชดใช้แล้วต้องซ่อมเลยนะ เปิดร้านวันแรกพี่ทำที่เปิดเพลงพัง ไม่สามารถสั่งใหม่ได้ด้วย"
"ก็มึงถีบเบ้าตาดูก่อนนะ!"
"พูดจาไม่เพราะหยาบคายไร้การศึกษา"
เสียงโหยหวนของแสงดังขึ้น รำพึงทำแผลโดยทิ้งน้ำหนักมือแรงมาก
"ถ้าพี่พูดไม่เพราะอีกฉันจะตบให้ฟันพี่ร่วงหมดปากเลย" รำพึงปรายตามอง
"แล้วกูจะแดกข้าวยังไงทีนี้..มันก็ผ่านร่องเหงือกไปหมด"
"ไอ้พี่บ้า ฮ่าๆๆ"
"ขอถามคำสักคำนะทำไมมึง!.เฮ้ยยย เธอไม่พาฉันไปทำแผลที่อนามัย"
แสงขมวดคิ้วถามจริงจังก่อนรำพึงจะวางอุปกรณ์ลง
"ตอนแรกฉันก็ว่าจะพาไปแหละแต่มันไม่ได้แตกเป็นแผลใหญ่เพราะฟาดไม่แรงเลยทำแผลเองดีกว่า"
"ไม่หนักแต่ฉันสลบไปเลย"
"แล้วใครบอกให้พี่สร้างปัญหา"
"ขอความจริงเถอะ"
"หนูไม่มีเงิน"
"โอเค!! พรุ่งนี้ไปงานศพกูด้วย"
ความเจ็บเริ่มออกฤทธิ์เมื่อแอลกอฮอล์จืดจาง มือหนาเงื้อลูบแผลข้างขมับ
"ใครสอนให้เธอทำแผลแบบนี้?! ตอนเด็กไม่เคยเรียนปฐมพยาบาลเบื้องต้นมาใช่ไหม"
"ฉันทำสุดความสามารถแล้ว"
''เอาสก็อตเทปกาวมาพันรอบหัว..พร้อมราดยาแดงจนหยดย้อยลงข้างขมับ"
"เป็นไงฉันแก้สถานการณ์เก่งปะ"
"งานศิลปะ ถุ้ยยยย!! บาดทะยักจะแดกหัว สภาพเหมือนสิบล้อชนแล้วลากวนไปสามอำเภอ"
''พี่ก็พูดเกินไป ฮ่าๆๆ"
รำพึงหัวเราะลั่นเมื่อสภาพชายที่นั่งอยู่ตรงหน้าดูรันทดทรหดมาก
หลายวันผ่านไป
วิทยาลัยช่าง
"ไอ้แสงวันนี้ไปแดกเหล้ากัน ร้านน้องรำพึงเห็นว่าคนคึกคักทุกคืน" มวยสะกิดก่อนที่อ้อมจะขมวดคิ้วถาม
"สวยขนาดนั้นเหรอ?"
"เรียกว่าสุดสวย! คนอะไรหุ่นบางผิวเนียนหน้าจิ้มลิ้ม"
"รองานขายขนมไหว้เจ้าเสร็จจะไปเที่ยวด้วยอยากเห็นหน้าเหมือนกัน"
"เอ่อออ ว่าแต่ไอ้แสงช่วงนี้ไม่ค่อยแดกเหล้า"
มวยหันมาถามเพื่อนที่นั่งสูบบุหรี่ควันโขมง
"ช่วงนี้น้าส่งเงินมาช้าต้องรอก่อน พอไม่มีแม่โคตรแม่งโคตรลำบาก"
"น่าสงสาร"
"ไม่ต้องเสือกเลยไอ้มวย แล้วไอ้ห่าอามไม่มาเรียน"
"ลูกคนรวยจะมาเรียนหรือไม่มาก็มีเงินแดกแหละ"
บ่อยครั้งที่อามมักโดดเรียนเนื่องจากพ่อมีฐานะดี
เถียงนา
"พี่แสงจ๋าาาา" เสียงเรียกที่วิ่งตรงเข้ามา "ดาวว่าแล้วพี่จะต้องอยู่ที่นี่"
"มีอะไร? เเดกเหล้าอยู่"
"วันนี้ประจำเดือนดาวหายแล้ว พ่อก็เข้าเมืองไม่มีใครอยู่บ้านไปดูทีวีบ้านดาวกันไหม.."
สายตาส่องประกายเชิงชวนสาววัย20+ใส่เสื้อแขนสั้นกางเกงขาสั้นแนบเนื้อรัดรูป
"ก็ดีช่วงนี้เบื่อไม่มีอะไรว่าแต่ถุงยางเหลือไหม..ของพี่หมดแล้ว"
"พี่ใช่หมดกล่องทีเดียวจะเอาอะไรมาเหลือคงต้องซื้อ"
"แล้วต้องเข้าตลาดอีก เฮ้อออ ไม่เอาขี้เกียจ"
อึกกก
แสงกระดกเหล้าลงคอต่อพร้อมกับเพื่อนร่วมเรียน ดาวใช่ความคิดแล้วจึงรีบบอก
"หนูเห็นร้านคาราโอเกะขายถุงยางด้วยนะพี่แสง เห็นว่าออกไปซื้อของในเมือง ขายหลายอย่างเลย"
แง๊นนนน
เวลา16.00น.
หลังจากทั้งคู่ขี่มอเตอร์ไซค์ไปซื้อถุงป้องกันที่ร้านโดยมีฝันเป็นคนขายให้แต่สักพักก็ต้องขี่กลับมาใหม่
มนต์รักเริงสุรา คาราโอเกะ
"เมื่อตะกี้ซื้อถุงยางกับเด็กร้านเธอไปลืมบอกไซซ์ขอเปลี่ยนหน่อย อันนี้ไซส์49ใส่แล้วคับแน่นต้อง59เท่านั้นถึงจะพอดี" แสงกระตุกยิ้มเชิงภูมิใจแต่ฝันไปซื้อของรำพึงจึงต้องออกมาเฝ้าหน้าร้านเเทน
"ไม่รับเปลี่ยนคืนค่ะ ถือว่าซื้อไปแล้ว"
"จะขี้งกไปไหน ยังไม่แกะเลย"
"ไม่ได้ค่ะเชื้อโรค!"
ต๊บ!
กล่องถุงยางวางกระแทกโต๊ะเสียงดังโดยที่แสงเริ่มหงุดหงิดพูดเหวี่ยง "งั้นเธอลองมายัดใส่ให้หน่อยสิ ถ้าใส่ได้จะไม่เปลี่ยน แต่บอกก่อนนะตอนแข็งคอมันอยู่ปากซอยนู้นนน"
"โห..ถ้าอย่างนั้นฉันมีวิธี"
"ยังไง"
พูดจบรำพึงกวักมือเรียกผู้หญิงที่ยืนกอดอกรอข้างรถมอเตอร์ไซค์คันเก่า
"ฉันมีทางเลือกให้เธอสองทาง หนึ่งเอาสด! แล้วอาจติดเอดส์ กับสองเปลี่ยนผัวใหม่ที่ใส่ถุงยางไซซ์49ได้เพราะฉันไม่รับเปลี่ยนสินค้าคืน"
แสงเริ่มกัดฟันกรอดแววตาแววดุกร้าวตะโกนเสียงดัง "อีรำพึง!!"
หลายวันผ่านไป
"เป็นยังไงบ้างพี่รำพึง..มหาวิทยาลัยโอเคไหมจ๊ะ" ฝันเอ่ยถามเมื่อช่วงนี้เป็นคนเฝ้าร้านและทำงานทุกอย่างแทนเนื่องจากรำพึงต้องสมัครเข้าเรียนใหม่
"ก็ดีนะเลือกเรียนภาคพิเศษวันละ4ชม."
"พี่รำพึงใส่ชุดนักศึกษาแบบนี้สวยสะแด่วไปเลยหุ่นดี๊ดี"
"ขอบใจนะ ว่าแต่เตรียมของหรือยังใกล้เปิดร้านแล้ว"
"เรียบร้อยแล้วค่ะรอเวลาห้าโมงเย็น"
พอถึงเวลา 17.00น. ร้านคาราโอเกะเล็กๆ แห่งนี้ก็เปิด กลุ่มวัยทำงานมักมานั่งก๊งเหล้าเพื่อคลายเหนื่อยก่อนกลับบ้าน อีกครั้งพวกวัยหนุ่มมักจะมาตอนฟ้ามืด
"เชี่ยยย อย่างซี้ดเลยน้องรำพึงทำกูเพ้อรำพัน ฮ่าๆ หุ่นอย่างเด็ด" โจ้ ชายหมู่บ้านใกล้เคียงมานั่งโต๊ะสังสรรค์กับเพื่อน
"กูไปสืบมาแล้วแม่งโสด"
"กูจอง"
"ห่าาา มึงมึเมียแล้วไอ้โจ้"
"ครั้งสองครั้งไม่นับเว้ย!!"
ตึก ตึก
"น้องรำพึงมีโค้กไหม" โจ้เดินไปยืนเคียงข้างก่อนจะถาม รำพึงตอบกลับด้วยเสียงหวาน "มีค่ะพี่เอากี่ขวด"
"แต่พี่ไม่ต้องการโค้กธรรมดา พี่ต้องการโค้กมวย ให้น้องรำพึงมวย...ให้"
วาจาสองแง่สองง่ามออกจากชายวัยหนุ่มอายุเพียงยี่สิบกว่าปี
เขาใช้ลิ้นมันกระพุ้งแก้มพร้อมกับส่งสายตาหื่นกระหายให้เธอก่อนที่รำพึงจะลุกยืนขึ้น
"สรุปพี่จะเอาไหมโค้ก..ฉันต้องไปเปลี่ยนชุดนี้ก่อนค่ะนั่งทำบัญชีจนลืม"
"เปลี่ยนทำไมใส่ชุดนักศึกษาแบบนี้ถึงใจโคตรเลย หืมมม..."
ควับ
ตัวเล็กถูกคว้าเอวกระชากติดอกแผงแกร่งก่อนจะโดนขยำก้นเนียนลวนลามแต่รำพึงก็ยังส่งยิ้มหวานแต่รีบผละตัวถอย
"งั้นรอหน่อยนะคะเดี๋ยวหนูไปหยิบมาให้" รำพึงกัดฟันพูดเดินหันหลังจากไป
"นอนกับพี่น้องคิดเท่าไหร่พ่อพี่รวยนะ"
"....."
"สามพันไหวไหมหรือห้าพันดีเงินขนาดนี้หายากในถิ่นกันดารจะตายสนใจไหม"
รำพึงหันขวับกลับมาส่งสายตาก้าวร้าวเข้าใส่พร้อมสูดลมหายใจ
.
.
"กูทนไม่ไหวแล้วโว้ยยย"
ตุบ!
ผวะ!
"เชี่ย!"
"เชี่ย!!"
"เชี่ย!!!"
สองมือถกกระโปรงทรงเอขึ้นเกือบจะเห็นกางเกงในก่อนจะยกเท้าเตะขึ้นสูงจนโดนก้านคอผู้ชายตรงหน้าสลบเหมือด
"ไอ้แสง!!!"
- ผู้เขียน
