วาโยมานั่งดื่มกับเพื่อนที่ผับ ไม่พูดไม่จา สีหน้าเคร่งเครียดเพราะความคิดถึงใครบางคนที่บล๊อกการติดต่อจากเขาทั้งหมด แล้วตอนนี้เธอก็กลับบ้านยิ่งไม่ได้เห็นหน้าไม่ได้ยินแม้แต่เสียง ความคิดถึงยิ่งล้นทะลักจนเก็บอาการไม่อยู่ เขาต้องออกมาเที่ยว ออกมาดื่ม ดับความรู้สึกนี้ชั่วคราวและให้หลับไปจนกว่าคนตัวเล็กจะมา เขาคิด
' ยังไงถ้ากลับมาคราวนี้เขาต้องคุยกับน้องให้รู้เรื่อง '
ตะวันตบไหล่เพื่อนเป็นเชิงให้กำลังใจ
" ถ้าน้องแป้งยังอยู่ที่นี่ยังไงมึงยังมีโอกาส "
" เวรกรรมของกูรึเปล่าวะ "
วาโยนั่งหน้าขรึมสีหน้าครุ่นคิด
" ยังไงวะ " อิทถาม สีหน้างุนงงไม่ต่างจากเพื่อนคนอื่น
" กูเคยปฏิเสธน้อง น้องคงเจ็บเหมือนที่กูเจ็บอยู่ตอนนี้ "
" แต่ตอนนี้มันเป็นโอกาสที่มึงจะได้แก้ตัวนี่ มึงก็แค่ตื๊อ .. ตื๊อเท่านั้นที่ครองโลก "
แดนเทพตบไหล่เพื่อน ทำให้วาโยได้คิด
" นั่นดิ ต้องตื๊อ "
วาโยยกยิ้ม เขาพร้อมแล้ว พร้อมจะทำท
