ตอนที่ 8
รุ่งเช้า
เมญาดาแต่งตัวในชุดเดรสผ้าลินินสีฟ้าอ่อนพลิ้วไหว เธอเดินลงบันไดมายังห้องทานอาหารด้วยรอยยิ้มสดใสราวกับผีเสื้อที่โบยบินลงมาจากสรวงสวรรค์
ทว่าในใจกลับเต้นระรัวด้วยความกังวล เมื่อเห็นชลธิชาผู้เป็นน้าสาว กำลังนั่งรออยู่ที่โต๊ะอาหารเช้าที่จัดเตรียมไว้อย่างพิถีพิถันเช่นทุกวันถึงแม้เมญาดาจะเตรียมการในครั้งนี้มาอย่างรอบคอบก็ตาม
“อรุณสวัสดิ์ค่ะ...น้าชล” หลานสาวเอ่ยทักทายด้วยน้ำเสียงที่พยายามให้เป็นปกติที่สุด
“วันนี้หลานแต่งตัวสวยเป็นพิเศษเลย จะไปเที่ยวไหนจ๊ะ..หืม์?” ชลธิชาเงยหน้าขึ้นมองหลานสาวตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า ดวงตาคมกริบจับสังเกตชุดสวยที่หลานสาวสวมใส่ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย
“คุณน้าจำไม่ได้เหรอคะ ว่าวันนี้ญาดาจะไปเที่ยวทะเลกับเพื่อนๆ” เมญาดาตอบพลางนั่งลงบนเก้าอี้ มองอาหารเช้าที่วางเรียงรายด้วยความรู้สึกกังวลที่กัดกินหัวใจ
“จำได้สิ!! น้าก็แซวเล่นไปอย่างนั้นแหละ..แล้วไปกับใครบ้างล่ะ?” ชลธิชาถามต่อด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยเล่ห์เหลี่ยม และไม่ละสายตาจากชุดสวยที่ดูจะบางเบาเกินกว่าจะไปเที่ยวกับเพื่อนธรรมดา
“ก็...แก๊งเดิมๆ ของญาดานั่นแหละค่า มี อเลสเซีย เครียรา แล้วก็มาติน่าไงค่ะ...” เมญาดาพยายามร่ายชื่อเพื่อนออกมาให้ครบถ้วน ราวกับท่องมนต์สะกด และภาวนาในใจอย่างร้อนรนให้เพื่อนๆ ของเธอมาถึงเสียที
ราวกับสวรรค์เป็นใจ ไม่นานนักหลังมื้อเช้าของเธอผ่านพ้นไป บอดี้การ์ดร่างกำยำสองนายก็นำทางสามสาวเข้ามาในคฤหาสน์หรู อเลสเซีย ในชุดกางเกงยีนส์ขาสั้นกับเสื้อยืดสีสดใส เคียราในชุดกระโปรงลายดอกไม้สีหวานแหวว และมาติน่าในชุดทะมัดทะแมงเสื้อยืดกางเกงยีน ต่างเดินยิ้มเข้ามาหาเพื่อนสาวที่นั่งคุยกับน้าสาวอยู่
เมญาดารีบกวักมือเรียกเพื่อนๆ อย่างร้อนรน ราวกับต้องการตัวช่วยสำคัญในการเผชิญหน้ากับด่านอรหันต์อย่างชลธิชา อย่างน้อยการตบตาครั้งนี้ต้องแนบเนียนที่สุด
ทั้งสามสาวรีบเดินเข้ามาในห้องทานอาหารด้วยรอยยิ้มสุภาพ ทว่าในแววตากลับแฝงไว้ด้วยความตื่นเต้นและลุ้นระทึกกับการโกหกครั้งสำคัญ
“สวัสดีค่ะ..น้าชล” อเลสเซียเอ่ยทักทายเป็นคนแรกด้วยน้ำเสียงที่พยายามให้เป็นธรรมชาติที่สุด
“สวัสดีค่ะคุณน้า” เคียราและมาติน่ากล่าวตามกันด้วยรอยยิ้มเกร็งๆ
ชลธิชามองเพื่อนของหลานสาวทีละคน ราวกับกำลังสแกนหาความผิดปกติ ก่อนจะพลางพยักหน้าเล็กน้อยในการรับคำกล่าวทักทายของพวกเธอ
“อืม!!! มากันครบแก็งแล้วสินะ เดินทางปลอดภัยนะญาดา แล้วก็อย่าพากันซนมากนักล่ะ” เธอกำชับญาดาด้วยความเป็นห่วง แต่ในแววตายังคงมีความสงสัยเคลือบแฝงอยู่ ราวกับรู้ว่ามีบางสิ่งถูกซ่อนไว้ภายใต้รอยยิ้มใสซื่อของกลุ่มสาวๆ
“ทราบแล้วค่าคุณน้า งั้นพวกหนูไปก่อนนะคะ” เมญาดาตอบรับด้วยรอยยิ้มกว้าง ก่อนจะรีบลุกขึ้นจูงมือเพื่อนๆ ออกจากคฤหาสน์หรูราวกับนักโทษที่กำลังหลบหนี
เมญาดามุ่งหน้าสู่รถยนต์หรูคันโปรดของเธอที่จอดรออยู่ โดยที่ชลธิชายังคงมองตามหลังพวกเธอไปด้วยสายตาที่ยากเกินจะคาดเดา ราวกับกำลังวางแผนบางอย่างอยู่ในใจ
เมื่อรถสปอร์ตคันหรูเคลื่อนตัวออกจากคฤหาสน์ได้ไม่นาน มาติน่าก็หันมาทักเพื่อนด้วยน้ำเสียงกึ่งแซว
“เมื่อกี้เห็นคุณน้าจ้องแกตาเขม็งเลยว่ะ?” เมญาดาหัวเราะแห้งๆ พลางถอนหายใจ
“ขอบใจพวกแกมากนะที่ช่วยโกหกให้ ไม่งั้นทริปฉันต้องล่มไม่เป็นท่าแน่ ๆเลย “
“ไม่เป็นไรหรอกน่า เพื่อเพื่อนเลิฟอย่างแกแล้ว พวกเราเต็มใจเสมอ” อเลสเซีย ยิ้มกว้างอย่างเต็มใจ
“นี่ฉันชักอยากเห็นแฟนของเธอบ้างจัง? วันหลังแกต้องแนะนำให้ฉันรู้จักบ้างนะ!” เคียราบอกเพื่อนด้วยน้ำเสียงทะเล้น ดวงตาเป็นประกาย
เมญาดา หน้าแดงระเรื่อ ก่อนจะรีบคว้าโทรศัพท์มือถือของตัวเองมายื่นให้เพื่อนๆ ดูรูปคู่ของเธอกับชัชชนน์
“เค้าเป็นคนเอเชีย ไม่ใช่สเปคพวกแกหรอก” เธอตอบราวกับจะกันท่า แต่ในน้ำเสียงกลับแฝงไว้ด้วยความภาคภูมิใจเล็กๆ
“แหม่!!..รีบกันท่าเชียวนะ?” อเลสเซียเลิกคิ้วสูงแซวเพื่อน ก่อนจะมองเมญาดาด้วยสายตาล้อเลียน
“ดูจากสีหน้าแกตอนอยู่กับเค้าแล้ว สงสัยคืนนี้แกโดนเปิดซิงแน่ๆ เลยว่ะ!”
“บ้า! พูดอะไรแบบนั้นกันเล่า!” เมญาดาอุทานออกมาด้วยความเขินอาย เธอเกือบลืมไปว่าที่นี่ไม่ใช่เมืองไทย แต่ถึงอย่างนั้น น้าสาวของเธอก็อบรมเรื่องรักนวลสงวนตัวมาตั้งแต่เด็กเช่นกัน
“เอาหน่าๆ” เมญาดาโบกมือปรามเพื่อนทั้งสามที่หัวเราะคิกคักและแซวเธออย่างสนุกสนาน
“ไว้ไปถึงที่พักแล้วฉันจะเล่าให้พวกแกฟังอย่างละเอียดเลย ว่าแต่ตอนนี้เรารีบไปกันเถอะ” เธอบอกเพื่อน ก่อนจะเหยียบคันเร่งพารถสปอร์ตคันหรูทะยานไปข้างหน้า
ตลอดการเดินทาง รอยยิ้มหวานแต้มอยู่บนใบหน้าสวยของเมญาดา หัวใจของเธอเต้นระรัวด้วยความตื่นเต้นที่จะได้ใช้เวลาอยู่กับชัชชนน์ตามลำพัง แม้ในใจจะยังคงมีความกังวลเล็กๆ เกี่ยวกับการโกหกน้าสาวอยู่บ้าง แต่ความสุขที่กำลังจะมาถึงก็ทำให้เธอแทบจะลืมทุกสิ่งทุกอย่าง โดยที่เธอไม่รู้เลยว่าการโกหกในวันนี้ อาจนำมาซึ่งปัญหาที่คาดไม่ถึงในภายหลัง...ปัญหาที่อาจจะใหญ่เกินกว่าที่เธอจะรับมือมันได้
เมญาดาเหยียบคันเร่งจนเกือบมิด รถสปอร์ตคันหรูพุ่งทะยานไปบนถนนอย่างรวดเร็ว
“อย่างน้อย ๆ การโกหกวันนี้ก็ผ่านไปด้วยดี..เฮ่อ!!!” เมญาดาพูดจบก็ถอนหายใจออกมาอย่างแรง
สามสาวเพื่อนของญาดาหัวเราะกันคิกคัก ก่อนที่อเลสเซียจะเอ่ยขึ้น
“ก็บอกแล้วว่าพวกฉันมันนักแสดงมืออาชีพ!” เคียราพยักหน้าเห็นด้วย กับสิ่งที่อเลสเซียพูด
“แต่ดู ๆ คุณน้าของเธอดูไม่ค่อยเชื่อพวกเราเท่าไหร่เลยนะ ญาดา!!!” มาติน่าเสริมขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ดูจริงจัง
”ใช่!!! ฉันรู้สึกแบบนั้น ดูคุณน้าจับตาดูเธอตลอดเวลาเลยล่ะ” เคียรากล่าวจบ เมญาดาก็หน้าเสียเล็กน้อย ที่ได้ยินเพื่อนพูดแบบนั้น
“นั่นแหละปัญหา...ฉันภาวนาให้ฉันกับคุณชัชไปถึงทะเลโดยที่ไม่มีใครตามมาก็พอ” เธอบอกเพื่อนก่อนจะหันไปตั้งใจขับรถต่อ