[เหม]
16.31 น.
"มี๊โนริอยากเข้าบ้านผีสิง!!"
"ไม่กลัวหรอโนริมันน่ากลัวออก"
"โนริไม่กลัว เพื่อนบอกโนริว่าในนั้นมีแต่ผีปลอม!"
ผมหัวเราะในลำคอเบาๆขณะที่กำลังมองคู่แม่ลูกที่กำลังนั่งเถียงกันอยู่ข้างๆ โนริอยากจะเข้าบ้านผีสิงน่ะส่วนโมจิก็ไม่อยากเข้าผมที่เป็นคนกลางได้แต่นั่งฟังเพราะผมยังไงก็ได้จนโนริลุกจากที่นั่งและวิ่งมาเขย่ามือผมนั้นแหละที่ทำให้ผมเริ่มตกอยู่ในความลำบากใจแล้ว
"ป๊าคุยกับมี๊ให้หน่อยโนริอยากเข้าบ้านผีสิง!"
"อย่าตามใจโนรินะเหม ข้างในมันน่ากลัว"
"โมกลัวผีหรอถ้ากลัวมาหลบหลังเราก็ได้นะเราไม่ว่า"
"เราไม่ได้กลัวผี! แต่เรากลัวน้องจะกลัวจนร้องไห้น่ะสิ"
โมจิตอบทันควันและดูเธอก็ไม่ได้กลัวผีอย่างที่ว่าจริงๆเพราะดูจากสายตาดุๆนั้นแล้ว ผมหันมองโนริที่กำลังทำท่าทีเหมือนกำลังจะร้องไห้ซะให้ได้อย่างเอ็นดูก่อนจะหันมองโมจิอีกครั้ง
"เราว่าถ้าไม่พาโนริเข้าไปจะยิ่งแย่นะ"
"เฮ้อ...ก็เหมตามใจโนร
