ฉันและกำปั้นต่างก็เงียบใส่กัน นี่เป็นการทะเลาะกันครั้งแรกของเราที่เหมือนมันจะเป็นเรื่องใหญ่
“ใจเย็นกว่านี้ค่อยคุย คุยตอนนี้คงได้เลิกจริง ๆ” กำปั้นเดินออกไปจากห้องพร้อมกับปิดประตูเสียงดังใส่
เมื่อกำปั้นออกไปแล้ว ฉันทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟา หยดน้ำตามันค่อย ๆ ไหลลงมาอาบแก้มโดยที่ฉันก็ห้ามมันไม่ได้เลย
ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมเรื่องแค่นี้ เราถึงต้องมาทะเลาะกันใหญ่โตแบบนี้ด้วย ถ้าเขาไม่คิดจะโกหกเราก็คงไม่ต้องมาทะเลาะกันแบบนี้
ฉันนั่งอยู่ที่ห้องของกำปั้นนานหลายชั่วโมง แต่ก็ไร้วี่แววของเขา คืนนี้เขาคงไปนอนค้างห้องเพื่อน ฉันก็คงจะกลับห้องได้แล้ว มารออยู่แบบนี้ก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมาหรอก
และคืนนี้ก็ไร้วี่แววของกำปั้น เขาไม่โทรมา ไม่ส่งข้อความอะไรมาหาฉันเลย
วันต่อมา....
ในขณะที่ฉันกำลังเดินไปเรียนกับพริ้งกำปั้นเดินมาทางฉันพอดี แต่พอเขาเห็นหน้าฉันเขาก็หยุดเดินมองหน้าฉันแว่บหนึ่ง แค่แป๊บเดียวเท่านั้นท
